heç ne gelmirdi
elimden.. Qışqırdım, ağladım.. Yalvardım.. Heç
gücüm qalmamışdı artıq. Men çırpındıqca
vururdular.. Son xatırladığım 3-4 adamın
gelmesi ve oğlanları döymesi idi.. Teşekkür..
Sadece teşekkür edecekdim.. Vaxtında geldikleri
üçün, heyatımın qaralmasına icaze vermedikleri
üçün teşekkür edecekdim.. Amma heç ne
eşitmirdim. Uğultudan başqa.. Gözlerim qaraldı
aniden.. Boşluqda hiss etdim özümü..
Oyandığımda yene o lenete gelmiş xestexana
otağında idim.. Bu defe hamı yanımda idi..
Oturub, Sevginin kömey ile belimi yastığa
söykedikden sonra hamıya bir-bir baxdım..
Ceyhun. Onun ne işi var ki burda?
-Damla, yaxşısan?- onun bu sualını sadece
başımla tesdiqledim.. Başımı eyib paltarlarıma
baxdım.. Toz olmuşdu.. O anlar ağlıma geldikce
gözlerim doldu.. Belke.. Belke saniye gec
gelseydiler indi intihar etme sebebim olacaqdı..
Ceyhun yanıma gelib elimi elleri arasına aldı..
-Narahat olma, her şey yaxşıdır.. Yanındayıq..
Bir de menden xebersiz evden çıxmayacaqsan..-
Mavi gözleri parıldayırdı. Başımı qarışdırırdı..
Bir ele bir bele olmağı başımı qarışdırırdı..
Gözlerimi ondan çekib içeride gezdirdim.. Deniz
de burdaydı.. Atamın sualına gözlerimi ona
çevirdim..
-qızım, orda ne işin vardı?- cavab vermek
istemirdim.. ağzımı açacaq halım yox idi.. atam
danışmadığımı görüb yeniden suallarına
başladı..
-Günelin yanında idin?- hamı bize baxarken
men gözümden düşen damlayla başımla
tesdiqledim.. Atam orda olmağımdan çox başqa
şeye narahat olmuş halda yanıma gelib dizi üste
yerde oturub ellerimi tutdu..
-qızım, bir şey de..- heç ne dememeyim onu
daha narahat etdi..
-o anları mene yaşatma, Damla.. Sen sessiz
qalanda çox qorxuram.. Xahiş edirem, qızım..-
heç ne demeden gözlerine baxırdım.. Sessizliyi
seçmişdim.. Hemişeki kimi.. he, hemişeki kimi..
Anam her defe meni gizlince döyer sonra da
atama dememeye göre tenbehleyerdi meni
uşaqken.. Hetta, atam işle bağlı evde olmadığı
günlerde meni qaranlıq otağa da bağlayırdı..
Qaranlıq

<< 1 ... 47 48 [49] 50 51 ... 93 >>