qorxum vardı.. Ve çox qorxurdum.. Meni
döyüb otaqdan çıxarsırdı seherisi gün.. Ve men
atama heç ne deye bilmirdim.. Hetta sessizliyi
seçirdim.. Danışmırdım.. Aylarca danışmırdım..
Atam da meni psixoloqa aparırdı.. Ve anamın
etdiklerini öyrendikde evde dava çıxırdı.. Atam
anlamışdı yene sessizliyi seçdiyimi.. İstemirdim..
Danışmaq istemirdim.. Neçe gün, neçe ay bele
qalacağımı bilmirdim amma öz sesimi eşitmek
istemirdim.. Bilirdim bu sessizliyi.. Tanıyırdım..
Xoş geldin.. Xoş geldin, sessizliyim..
(döze bilmirem)

O gün eve qayıtmışdıq.. Yorğun idim, hem de çox.. Otağa qalxıb duş qebul etdim.. Eynimi de geyindikden sonra yerime uzanıb gözlerimi yumdum.. Yuxuyla çox yaxşı olub aram.. Hemişe. Harada olmağım, saatın neçe olmağı, ses, işıq ya da başqa şeyler mane olmazdı yatmağıma.. Gire bilmezdi yuxumla arama. Gözümü yumduğum an yatma qabiliyyetine sahib idim. Oyananda saat 2e işleyirdi. Hemişeki kimi... El-üzümü yumaq, dişlerimi fırçalamaq kimi sıxıcı şeylerden sonra metbexe keçdim. Çökmüş kimi hiss edirdim. Şehla xala heyecanla yanıma gelib qucaqladı meni.. Özünden ayırmasıyla da suallar vermeye başladı..
-quzum, yaxşısan? Yemek yemek isteyirsen? Elbette, acsan.. Dünenden beri yemek yememisen..- meni otuzdurduqdan sonra yeniden gözlerime baxdı..
-ne yemek isteyirsen? Yumurtamı, südçöreyimi?- bu dediyine zorla da olsa gülümseyerek elimle 2-cini işare eledim.. Bir anda üzü çökdü, gülen gözleri soldu. Gözlerinden yaşlar axarken meni yeniden qucaqladı..
-ahh, gözel qızım.. Eleme, özüne de bize de ezab verme.. O günleri bize yeniden yaşatma..- ağlayırdı.. Amma öyreşecekdi.. Öyreşecekdiler.. Yorulmuşdum, hem de çox. Son vaxtlar olanlar meni çox yormuşdu. Çökmüşdüm ve toparlanmaq üçün ruhum buna ehtiyac duyurdu..Tek qalmağa.. Sessizliye.. Menim heyatım düz idi.. İlerilemekde çetinlik yox idi.. qadının meni döymesinden başqa problemim yox idi ki.. Ve o da yoluma atılan daşlar kimi idi.. Amma son olanlar çox ağır geldi.. Çuxurdan ferqli bir şey deyildi. Ve

<< 1 ... 48 49 [50] 51 52 ... 93 >>