17 gün.. Tam 17 gün keçmişdi.. Mense hele ruh kimi gezinirdim.. Denizle Sevgi gelmiş ve meni çöle çıxarmağı bacarmışdılar.. Menim heç danışmamağıma qarşılıq onlar heç susmurdular ve bu meni bezdirirdi.. Eve geldikde heç kim yox idi. Olmayacaqlarını bilirdim. İşle bağlı bilmirem neyin bilmirem neyi varmış da ona göre de harasa gedeceklerini demişdiler.. Evde darıxdığım üçün parka getmeye qerar verdim.. Telefonu götürmedim, heç ehtiyac da yox idi.. Hemişeki yerimde oturub gözlerimi yumdum.. Bura çox adam gelmezdi. Çoxdandır her ağladığımda, her pis olduğumda bura gelerdim ve bir ya iki nefer olardı. Bu gün ise heç kimin olmamasının verdiyi sevincle yumdum gözlerimi.. Ayaz gelmemişdi.. Belke de belesi en doğrusu idi.. Tenbelliyime son verib ayağa qalxdım. Telesmeden, yavaş addımlarla eve getdim. Qapını açanda onunla qarşılaşmağı gözlemirdim. Ceyhunun burada ne işi vardı ki?
-Damla! Sene dememişem, menden xebersiz evden çıxma?!- ona ne ki, menden? Önemseyirmiş kimi de danışır.. Üzüne bele baxmadan otağa çıxırdım ki, ayının qolumdan tutmasıyla az qalsın yıxılırdım..
-Damla! Bele eleme.. - sona yaxın sesi asta çıxmışdı.. gözlerine baxdım.. O möhteşem mavilere.. Niye ele baxırdı o maviler? Niye başımı qarışdırır? Lenete gelsin, anlamırdım! Ne hiss elediyini anlamırdım! Günlerdir itirdiyim sesimi tapıb son gücümü de topladım..
-esil sen eleme.. Men döze bilmirem, başa düşmürsen?- sesim boğuq çıxması bes deyilmiş kimi gözlerimden axan yaş da gücsüzlüyümü sübut edirdi.. Bu qeder gün sonra sesimi eşitmekle qeribsemişdim.. Doğrudan, sessizliye öyreşdikden sonra sesimi tapmaq çetin olmuşdu.. Ceyhunun gözlerinden uzun zaman sonra ilk defe bir hiss görürdüm. Teeccübden başqa bir şey deyildi bu.
-Damla...
-döze bilmirem, anlamırsan?! Başımı qarışdırırsan.. Ne hiss etmeli olduğumu bilmirem.. Senin gözünde nece biri olduğumu bilmirem.. Deyerli? Deyersiz? Qorxaq? Yoxsa...- son cümlemi demeden meni öpmesiyle ne hiss edeceyimi bilmedim.. Onun bu deyişgen hallarından bezmişdim..

<< 1 ... 51 52 [53] 54 55 ... 93 >>