hissleri
gizletmirdi sadece. Belke de gizletmeye ehtiyac
duymurdu..
-niye ki?
-ne niye ki? Gedecem demişdin amma hele
burdasan. Ne vaxt gedirsen deyirem?!- Telefonu
cibine qoyub eseble qalxdı stoldan.. Metbexden
çıxmasıyla vecsizce yemeyime davam etdim.
Çayımı içirdim ki, çöl qapının çırpılması ile
diksindim. Maşın sesinden de getdiyini
anlamışdım. Sert davranmışdım amma bele
elemeli idim. Yoxsa, her şey daha da pis olardı.
Gözlerimde yanma hiss etmemle dolduğunu
anlamışdım ki, az sonra görüntümün pozulması
da bunu tesdiq edirdi. Gözümden axan yaşla
özüme esebleşdim. Ağlamamalı idim! Güclü
olmalısan, Damla! Her şeye, hamıya qarşı!
Otağa çıxıb telefonu axtarmağa başladım.
Harada olduğuna aid bir fikrim yox idi.
Nehayet, çekmecelerin birinde tapmışdım.
Heeyyyy! Bu telefonun burada ne işi vardı?!
Sevgiye zeng edib açmasını gözledim. Menim
telefona cavab vermemeyimin eksine, o hemişe
ilk çağırışlarda açırdı ve bu defe de ele oldu..
-Damla?- sesinde heyecan, qorxu ve şübhe
vardı..
-başqasını gözleyirdin?!
-inanmıraaaaaam! Sen danışırsan?!- sözün esl
menasında çığırmasıyla telefonu qulağımdan
uzaqlaşdırdım. Bele qışqırmağı haradan
öyrenib?!
-Sevgi, qulağımı.... Neyse!
-aaaaaa terbiyesiz!
-men ne dedim ee?
-demedin amma deyecekdin ve men bunu hiss
eledim!- çox danışır.. Hetta, çox çox!
-yaxşı, Sevgi.. Tez bize gel.. Ya da yox, men size
gelecem. He, he en yaxşı fikir.- cavab vermesini
gözlemeden telefonu söndürdüm.. Bunu etdiyime
göre meni ayrı boğacaqdı amma neyse. İndi
meselemiz bu deyil. Eynimi geyinib evden
çıxmam, Nadir eminin meni Sevgigile aparması
çox uzun vaxt aparmamışdı. Qapının zengini
çalmağımla Sevginin qapını açmağı bir oldu. Ve
bir ilan misalı boynuma dolanması. Qucaqlamaq
adına öldürecekdi meni. Çox sıxırdı..
-S.. Sevgi.. Bo.. Boğuluram..
-kes sesini! Darıxmışam! Hem telefonu üzüme
söndürmek de ne demekdir?!
-canına azzar demekdir, Sevgi! Qoy, keçim de
içeri!- nehayet, içeri keçmiş otaqda

<< 1 ... 54 55 [56] 57 58 ... 93 >>