Qapı zenginin çalmasıyla qapıya
qaçdım. Sevgi geleceyini demişdi ve gelmişdi.
Onunla otağa çıxıb her ehtimala qarşı qapını
kilidledim. Kiminse gelmesini istemirdim.
-Damla! Siz ikiniz bu otaqda yatırsız?!
-boş-boş danışma, Sevgi! Onun otağı ayrıdır..
-he, bunu de de seherden. Hem bax, otaq senin
sevdiyin kimi mavi ve ağla döşenib. Demek ki,
seni önemseyir..
-nah önemseyir! Heç ne hiss etmir mene qarşı!
Onunki sadece mecburiyyetdir..- ağlayırdım..
axı niye? Deyermiydi bu göz yaşları?
-Damla, danış görüm ne olub?
-danışacam amma Fuadın xeberi olmasın..
-onun ne dexli?
-bu sabah aşağı düşende telefonda Fuadla
danışırdı..- gözümden axan yaşları elimin
tersiyle silib daha derin nefes aldım ve davam
etdim- ona Ayazdan danışdı..
-Ayaz?
-he, parkdakı sarışın.
-haradan tanıyır onu? Bilmirem.. Amma men
Ayazı tanıdığımı ona demişdim. Neyse..
Telefonda Fuada nese deyirdi. Sonra da
'Damlaya zerer verecekler çünki, onu
önemsediyimi düşünürler' kimisinden bir cümle
qurdu..- göz yaşlarım firar ederken özümü
toplamağa çalışırdım amma alınmırdı..
-Bes, senin onu eşitdiyini bildi?
-sadece son cümlesini eşitdiyimi sandı. Yeni
özümü ele gösterdim..
-son cümlesi?- anlamamuş ifadeyle üzüme
baxırdı..
-he, 'Ayazı yaxınlarımda görmeyecem' cümlesi..
-Damla, Ayazla danışmamalısan.. Eyer tehlükeli
olmasaydı, Ceyhun bu qeder narahat olmazdı..
- Sevgi haqqlıydı ve men de artı bu
qarışıqlıqdan bezmişdim. Sevgi 1-2 saat da
oturduqdan sonra getmişdi. Men de oturub tvye
baxmağa qerar vermişdim. Qapının döyülmesiyle
ayağa qalxırdım ki, daha bu gün adının Yegane
olduğunu öyrendiyim kömekçi xala menden evvel
qapının yanına qaçdı. Her şeyi onların etmesini
qeribsemişdim. En azından bizin evde o işleri
men edirdim. Öz qapımı özün açır, çayımı özüm
süzürdüm ve s. Gelenin Ceyhun olduğunu görende
heç de teeccüblenmemişdim. Onu izlediyimin
ferqine vardığım anda divana yayılarcasına
oturub gözümü tvye dikdim. Ceyhun üzüme bele
baxmadan yanımdan keçib otağına

<< 1 ... 58 59 [60] 61 62 ... 93 >>