görünüşü vardı.. Evlerden
başım çıxmır amma her terefi taxtadan idi. Ya
da dekorasiyası ele idi. Ceyhun elimden tutub
meni içeri apardı.. Elimden tutdu! Menim!
Menim elimden! Tutdu, tutdu! Bu ilk deyildi
amma adeten insan içinde olanda tuturdu
elimi.. Amma indi tek idik ve etrafda
evliliyimizi sübut edecek heç kim yox idi. Evin
içerisi de çölü kimi çox qeşeng idi. Ağ rengler
üstünlük teşkil edirdi. Bir müddet etrafı
inceledikden sonra üzümü yeniden Ceyhuna
çevirdim.
-Ceyhun, bura haradır?
-yeniden başlamağımız üçün fürset..- heç ne
anlamamışdım. Yeniden? Fürset?
-neye başlamaq?
-bize..
-biz?
-he. Bundan sonra sen mensiz men de sensiz heç
yere getmirik. Sen menim sevgilimsen.. Hetta
evliyik. 3-4 gün burdayıq. Heç kim narahat
etmeyecek, heç kim mane olmayacaq.. Sadece
biz..
-axı..- demeyimle meni öperek susdurdu. Bu da
öyreşdi ha, 2 deqiqeden bir öpmeye..
Dodaqlarımdan ayrıldığında üzümün
qızardığına emin idim. Çünki, yanaqlarım
yanırdı..
-gec oldu.. Yatmaq vaxtıdır- deyib meni
qucağına aldı. Başımı boynuna qoyub o
möhteşem qoxunun ciyerlerime dolmasına icaze
verdim. Meni yatağa qoyub üstümü örtdükden
sonra gedeceyini düşünmüşdüm ki, köyneyini
çıxartmasıyla teeccüblenim mi yoxsa utanım mı
bilmedim. Yanıma uzanıb qolunu belime dolayıb
meni özüne çekdi. Başımı sinesine qoyub özümü
yuxuya teslim etdim. Seher güneş gözlerimi
çıxartmağa söz vermişcesine parıldayırdı.
Meğlub olub istemeden gözlerimi açdım. Bu
perde niye açıqdır ki?! Yataqda oturub beynimin
ayılmasını gözledim. Dünen yadıma düşdükde
utancla başımı yana çevirdim. Ceyhun yox idi.
Ayağa durub hamama girdim. El-üzümü yuyub
otağa keçdim. Şkafda heç ne olmayacğını
bikirdim amma yene de ümidle içine baxdım.
Dünen bu şalvar köynekle yatmaq heç de rahat
deyildi.. Şkafda paltar görmeyimle qısa bir
sevinc reqsi edib eynime rahat paltar geyindim.
Otaqdan gelen sesle or girdim. Ceyhun da rahat
paltar geyinmiş, seher yemeyi hazırlayırdı..
Ne?!
-sabahın xeyir..- gücle de

<< 1 ... 66 67 [68] 69 70 ... 93 >>