nefes ala bilmediyimiz, gozumuzun onunde olmayanda ozluyumuzde itdiyimiz anlar olur. Hemin anlardan birini yasayirdim. Anlamisdim artiq onsuz men men deyilem. Evvel adina baglilig dediyim bu hisslerimin artiq sevgi olduguna emin idim. Heyatimin sevgisini tapmisdim deyesen.
Birinci ders bitdi . O yox idi deye butun universitet, sinif mene menasiz gelirdi. Birden İkinci ders baslayanda onu gordum. Gozlerime inana bilmirdim, bu o idi Mehin. Meni sinifde gorduyunde ani gulus qondu uzune. Geldi eylesdi . Her sey aydin idi.
-Salam Ferid.
-Salam. Hardasan bele? Cox narahat oldum.
-Yoox narahatciliga sebeb yoxdur. Telaslanma.Sadece gece gec yatmisdim. Telefonumda sessizde idi. Yatib qalmisam.
-He. Evinizin onune qeder geldim. Amma qapini doymeye curet etmedim. Belke valideynlerin sehv anlar deye .
-Yox, narahat olma .Atamla anam anlayisli insanlardi. Bilirler ki qrup yoldasimsan sadece.
Sadece sozu mene tesir etdi sanki. Amma susdum. Cunki heqiqeten bele idi. -He yeni doymezler deyirsen de? (Bu soze ikimizde gulduk.)
Ders bitdi. Onu masinimla evlerine oturmek istedim. Amma bu defe teklifimi qebul etmedi. Anladim men. Utanirdi menim masinimla getmeye. Mende etmedim tenbellik.Masini universitetin heyetinde qoyub piyada onunla getdim. Yolda birden meni yaninde gordukde:
-Ferid ? Sen hara bele? Ozu de piyada??
-Ne deyim mende masinla gedib gelmekden sixildim.Hem seninle yol yoldasi olaram.
-Delisen VAllah. (bu sozleri gulerek dedi. Onun uzunde tebessum gordukce menimde dodaqlarim qacirdi)
-Mehin ,ne deyirsen belke eve getmemisden once bir kafede cay icek?
-Pis olmazdi. Mende yorgunam.
-Elaa..Getdik.
Cay ice-ice onunla sohbetlesirdik. Eslinde xosum gelirdi qrupda tekce menle danismasindan.Bir azdan onu ayrildiq.
Gunler kecdikce ona daha cox baglanirdim. İcimden bir ses Ferid besdir artiq. Bu dusunceleri sil beyninden soyleyirdi. Amma insan ozu ile bacarmazmis. Ne de ona ureyimdekileri soyleye bilmirdim. Cixilmaz veziyyet alinmisdi. Bu gun , bu gun yox sabah,

<< 1 ... 3 4 [5] 6 7 ... 48 >>