onsuz men barışmaq istemirem. Onu bağışlamayacam.
Esmin her kesin qarşısında Turalı bağışlamaq istemeyen bir obraz yaratsa da qelbinin derinliklerinde hele de onu sevirdi.
Bu müddet erzinde Murad da verdiyi qerardan peşman olmuşdu. Esmin olmadan qala bilmirdi. Cesaretini toplayıb Esmine zeng edir. Esmin ise Muradın zengini görüb bir an heyecanlansa da sakit sesle zengine cavab verir.
M: salam Esmin. Necesen?
E: çox sağol sen?
M: vaxtın varsa sabah görüşe bilerik?
E: niye?
M: seninle danışmaq isteyirem.
E: yaxşı.görüşerik.
Esmin razılaşdı Muradla. Ancaq heç de ona qarşı nese hiss etdiyi üçün yox. Sadece onun qarşısında özünü günahkar hiss edirdi. Sonrakı gün axşama yaxın Esmin hazırlaşaraq Muradı gözleyirdi. Nehayet Murad geldi. İçeri keçerek Sevil xanımla salamlaşdı. Sevil xanım ise onların ayrılmağını istemediyi üçün bu görüşe razılıq vermişdi. Esmin otaqdan çıxaraq Muradla salamlaşıb daha kelme kesmeden evden çıxıb maşına eyleşirler. Yol boyu heç biri danışmır. Gelib kiçik bir kafede eyleşirler. Esmin gözlerini qaçırırdı ondan. Murad ise söze nece başlayacağını bilmirdi.
M: Esmin?
E: beli.
M: men... Men bilmirem nece deyim ancaq verdiyim qerardan peşmanam. Yeniden davam edek. Meni sevmirsen bilirem ancaq emin ol xoşbext edecem seni.
E: Murad biz bunları danışdıq. Nişanı da pozduq. Artıq geriye yol yoxdur.
M: Esmin sene bir neçe gün vaxt verirem. Qerarını ver. Yeniden danışaq. Ancaq yaxşı düşün.
Esminin beyni qarmaqarışıq idi. Bir terefde Tural, diger terefde ise Murad var idi...

<< 1 2 [3]