Heyecanlansam da heyatdakı ilk uğuruma doğru addımlayırdım. Sakit tebietli biri olsam da her zaman diqqeti celb edirdim. Xüsusile de gözlerim her zaman müellimlerimin dilinde idi. Qrupdakı qızlarla da çox yaxın olmuşdum. Bir müddet sonra artıq anlayırdım ki, ali mektebde oxumaq heç de asan deyil. Maddi cehetden ehtiyaclarım var idi. Anama bildirmirdim. Ancaq qısa zamanda bir iş tapmalı idim. Qrup yoldaşıma bu barede dedikde ixtisasıma uyğun bir iş olduğunu demişdi. Atasının iş yerinde yarım gün işleye bilerdim. Bu teklif menim üçün göyden düşme idi. Ulduz(qrup yoldaşım): atamla danışdım dedi telebelere kömek etmek bizim borcumuzdu-deyerek mene baxıb gülümsedi. E: Ulduz men nece teşekkür edim bilmirem. U: mmmm ilk maaşınla meni yemek yemeye apar hell olsun E: tebii ki. Ne vaxt istesenAnam ilk evvel her ne qeder razılaşmasa da qerarımın qeti olduğunu görüb mecbur menimle razılaşdı. X: Esmin hem oxumaq hem işlemek asan deyil. Çox yorulacaqsanE:ana menim qerarım qetidi.eger çox yorulsam işden çıxaram .X: yaxşı ne isteyirsen et.İşlemeye başlamışdım artıq. Belelikle günler, aylar bir-birini evezledi. İndi ise günlerim ev, ders, iş arasında keçir. Biraz yorulsam da artıq ne ise düşünmemeyim üçün çox gözel fürsetdi. İndi soruşsanız xoşbextem? Bunun cavabını tam olaraq özümde bilmirem. Ancaq bunu deye bilerem ki, evvelki heyatımdan qat-qat daha xoşbextem... Kim bilir belke men de günün birinde yeniden sevib xoşbext olacam?...SON...

<< 1 ... 4 5 [6]