ancaq heqiqetleri danisacam sene. Narahat olma,amma vaxtinda orda ol.
- Bas uste cenab.
Ates Aydanin evine catdi. Butun komanda her yeri axtardi.Amma hec ne tapa bilmediler.
Leyla:- Temizdi efendim,hec ne yoxdu.
Eli:- Burda hec kim yoxdu.
Ates:- Serefsiz qacib. Aydan,her seyi teferruatlariyla danis.
Aydan:- Efendim,demeli hemin gun yoldan kecende yere yixilan bir adam gordum. Yazigim geldi. Adami etrafdakilarin komeyile eve apardim. Adini Vuqar dedi. Cox xos insan kimi gosterdi ozunu. Onun cinayetkar ola bileceyi hec menim aglima da gelmezdi. Emeliyyat otagina girmezden qabaq eve zeng vurdum, amma telefonu acan olmadi. Yeqin yatib dusundum. Deme qacibmis.
Ates:- O qacdigina gore yene kiminse infaz emri var. Diqqetli olmagimiz vacibdi. Men bir azdan cixacam. Bir yere getmeliyem. Ozum tek.Sizse hamini bir yere yigib qoruyun yene. Aydan xanim,sizin de heyatiniz tehlukededi. Siz de komandayla birge gedin.
- Anlasildi cenab,narahat olmuyun.
Ramazan Nuraya zeng vurdu.Telefonu Nuray goturub cavab verdi.
Nuray:- Alo kimdi?
Ramazan:- Tanidin meni Nuray? Sesim sene tanis geldi?
- İlkin! İlkin bu sensen? Sensen?
- He menem Nuray. Qayidiram.Sesini esitmek istedim. Darixmisam senincun. Nuray,men seni helede cox sevirem. Hec vaxt sene xeyanet etmemisem. Nuray seni sevirem.
- Men de seni gormek isteyirem qayit gel.
- Gelecem Nuray,bu gun sen meni goreceksen. Usaqlarla danismaq isteyirem hamini cagir sesucaldani ac.
Hami ora toplandi.
Nuray:- Danisa bilersen İlkin.
Ramazan goz yaslarini saxlaya bilmiyib aglaya aglaya:
- Niyazi.
Niyazi:- Siz kimsiz?
- Atandi.İlkindi oglum.
- Ata?
- Vallah menem.Anandan sorus desin.
Hami Nuraya baxdi.
Nuray:- Bu sizin atanizdi usaqlar.
Sevinc:- Ata sensen? Canim atam bu sensen?
Ramazan:- He,menem Sevinc.Sevincsende duzdu? Duz tapdim?
- He ata duzdu.Menem atacan men.- o da aglsyirdi.
Aytac Ramazanin sesini esidib donub qalmisdi.Ne deyeceyini mueyyenlesdire bilmirdi.
Niyazi:- Ata,men de senin oglun Niyaziyem ata. Senin

<< 1 ... 158 159 [160] 161 162 ... 213 >>