bu qeder. Özüne gel Ateş. Sanki atanı ikinci defe itirmisen. İki gündü yemek de yemirsenmiş. Ölen Aytac deyil.
Ateş:- O da menim bacım sayılırdı. Buradakı bütün adamlarım kimi. Üstelik onun ölümüne sebeb menem.
- Senin heç bir günahın yoxdur. Günah varsa hamının günahıdır. Tekce senin deyil.
- Men emr vermeliydim. Evde tek qalmamalıydılar. İcaze vermemeliydim. Her şey menim ucbatımdan oldu.
- Bu veziyyetden ne qeder tez çıxsan yaxşıdır,yoxsa veziyyet daha da gerginleşecek.A
ytenin qatili efire çıxıb. Nurlanla Habilin işini davam etdireceyi ile bağlı melumat verib. Hele üstelik bütün bu layiheni öz adına bağlayıb.
- Azad Heyat fealiyyetini dayandırmamışdı?
- Üzeyir fealiyyetlerine icaze verib.
- O Üzeyirin men... neyse.
- Bu adamla görüşmeyinin zamanı geldi Ateş.
- Onu öldürmeyimin zamanı gelib. Tamillanı ele keçirmek lazımdı.
- Nece? Qız ordu ile gezir.
- Ordunun da qarşısını orduyla alırlar ser.
- Çox itki verersen. Birinin acısını bu qeder çekirsen,her kes ölse neyleyersen?
- Bu defe her kesin içinde men de olacam efendim. Bezdim. Ya ölerik,ya öldürerik,başqa yolu yoxdur.
- Sakitleş. Hirsli başda ağıl olmaz deyibler,sakit ol!...
Aydanla Ayşen Aytenin qebri önündedir.Her ikisi ağlayır.
Aydan:-Kaş,kaş yene evvelki kimi olaydı, yene sağ olardın,men gelib qebrinde ağlayaydım. Amma bu defe ele deyil. Son gününde ele xoşbext görünürdün ki, ele bil Cennete telesirsen. Sanki öleceyini bilirsenmiş kimi. Niye getdin uzaqlara? Heç vaxt seni görmeyeceyik daha?
Ayşen:- Bacı,besdi. Yarım saata ağlaya-ağlaya Aytenle söhbet edirsen. Eşitmir o bizi anla.
- Eşidir,amma cavab vere bilmir.
- Ağlamaqla bir şey çıxmaz.
- Senin günahına göre öldü o. Eger onu qoruya bilseydin ölmezdi.
Ayşen cavab vermek istese de göz yaşları ona mane olurdu.Ayşene zeng geldi.
Ayşen:- Buyurun Ateş bey.
Ateş:-Haradasan?
- Aydanla beraber mezarlıqda.
- Bura qayıdın ikiniz de. Seninle işim var,vacibdir.
- Oldu cenab...
Sebine:- Bele de olmaz, adamlar istediklerini edir,biz ise

<< 1 ... 102 103 [104] 105 106 ... 148 >>