onun bu suali yeniden tekrarlamasini gozledim. Lakin o dinmirdi....
Qeflden bileyimden yapisaraq meni ozu ile suruklemeye basladi. Onun bu herektiyle diskinmisdim. Ancaq susub onu izlemeye davam etdim. O iri addimlariyla asfalta basdiqca, ozumu anasinin mecburiyyeti qarsisinda daliyca qacmaga baslayan usaq kimi hiss edirdim. O meni hirsle arxasiyca ceksede bir kelme etmeden daliyca dusmusdum. Hava qaranliq oldugu ucun ve men yere baxmadigimcun o demek olarki meni dartaraq maneleri asmagima komek edirdi. Xeyli getdikden sonra xarabaliq bir yerde ayaq saxladiq. Bura heqiqeten xarabaliqdi. Ucuq tokuk binalarin qaliqlari ve her yerde guclu bir yanginin izleri... Bu yer heqiqeten insani vahimeye salir ve adamin bedenini urpertiye salirdi. Darmadagin edilmis sehere benzeyirdi sanki. Qaramtil daslar, binalarin acinacaqli hali, yerdeki zibil golmecesi ve quruyub qalmis qan lekeleri buranin kecmisinin bu seherde boyuk bir iz qoydugunu vurgulayirdi. Cox kohne ve elcatmaz bir yerdir. Belkede size deyim insan eli deymeyecek, deyse de burani bir yere cixara bilmeyecek haldaydi.Derik meni das pillekenlerden iceri iteledi.
***
-Ser xais edirem, menim gunahim yoxdur. O ozu mene hucum etmisdi. Men mecbur oldum....mecbur oldum...onu oldurmeliydim.-Rufet bey telas icinde cirpinirdi. O gozel anlayirdi ki, qarsisindaki insan neye desen qadir biriydi. Ol dese oldurecekdiler, yasat dese yasadacaqdilar.
-kes! Sene onu oldurmeye icaze vermemisdim! Sen bilirsenki biz nece boyuk bir sehv etdik?! Bu dovr "esrin qoruyucusunun" dovrudur. Sonuncu qoruyucunu oldursen bele onlarin kokleri kesilmeyecek. Eger esrin qoruyucusu yer uzunden silinmese...-namelum kisi eli ile yanindakilara isare verdi.
Onlar celd Rufet beyin qolundan tutaraq qapiya dogru suruduler.
-Siz pesman olacaqsiniz! Menim topladigim melumatlari kimse toplaya bilmez!!! Men size lazimam!...
Namelum kisinin yanindaki komekcisi eyilerek asta sesle ondan sorusdu:
-Cenab, fikrinizde eminmisiniz?-deyerek arxaya cekilmeden onun

<< 1 ... 119 120 [121] 122 123 ... 296 >>