yeniden uzaqlashdi. Onun mene yuklenen hisslerini basdirmaga calisharaq ayaga qalxib, qara susheli pencereye yaxinlasdim. Kuleyin ardinca gelen bu yagish idi. Ne vaxt yagmaga baslamasindan ve sesinden xebersiz idim. Diqqetimi bu gurultuya verib, hisslerimi ve agrilarimi basdirmaga calisirdim. Soyuq qish ayi idi. Hava kulekden sonra yagish ile beraber ozu ile ildirim da getirmishdi. Pencerenin qarshisinda eyleshib semani ikiye bolen ildirimlara baxir, yagis damlalarinin azadliginda gizlenerek, onlarin seliqesiz duzulushundeki ilahi inceliyi gozlerimden icime cekib rahatlayirdim. Icimde boyuk boshluq vardi ve qeribe qorxu. Elave yuklenen emosyalar da ruhumu rahat buraxmirdi. Bu ikiqat yogunlashimish duygular idi. Artiq neyinki ozumun ve Leonun, hetta Derikin hissleri bele icime axirdi. Udos baba gardiyaninin qanini icdiyin ucun lenetlenirsen ve onun hisslerini duyursan demisdi. Bes men niye hemde Derikin duygularini ozume cekirdim? Kash bu pencereni acib, soyuqu ciyerlerime ceke bilseydim. Belke dumanlanmish fikirlerimin sisini biraz yatirardi. Bu fikirlere ele qapilmishdim ki, Leonun basdirdigim hissleri gozlemediyim anda meni caynagina kecirdi.

Menzere gorduyum son veziyyetden cox ferqli idi. Derik Assaminin ohtesinden gelerek onu tutmagi bacarmish, Leo ile Viktor ise yer deyisikliyi etmishdiler. Indi gumush zencirlerle bogushan Viktor idi.
-Hecne evvelki kimi olmayacaq! Burax bu oyunlari, Viktor. Bizi bu veziyyete sen getirdin. Menden Deriki bir yalan ile qopardin, eclaf!-deye Leonun mene yuklediyi qezeb duygulari evvelkinden daha guclu idi. Bu duygulardan irkilmishdim. Onu birinci defe idi ki, bu derecede gorurdum. Ozunu ele ala bilmirdi. Illerdir yigdigi, kini, nifreti, qezebi bu yerde kenara atirdi. Onlardan azad olmaga calishirdi, ancaq bu guclu hissler onu daha da oz iclerine cekirdiler. Goruntunu deyishib, Derikin hisslerine yoneldim. Derik de en az menim qeder Leonun bu halina teecublenmishdi. Hec bir shey etmeyerek. Assamini daha da hereketsiz hala

<< 1 ... 255 256 [257] 258 259 ... 296 >>