Onun nefesini hiss edecek derecede ona yaxin idim. Ozume teziq ederek "dayan" desem de hisslerim beynime engel olurdu. O da meni hiss edirdi. Ancaq terpenmirdi. Biraz daha yaxinlasharaq buz kimi dodaglarimi onun heyat verici isti dodaglarina yapisdirdim. O an dunya donmushdu. Bedenimde yayilan isti qigilcim butun huceyrelerime axaraq urek doyuntulerimi guclendirirdi. Her shey donmusdu. Bu kecen defeki hadise deyildi. Utanc hissi deyildi. Bu sadece ikimizin oldugu dunya idi. Onun da urek doyuntulerini esidirdim. Vampir duygularim buna komek etse de insanin bele eside bileceyi berklikde doyuntu idi. O da meni isteyirdi...O da meni sevirdi....
Dodaglarimi asta ve onu incitmeyec…Onun dodaglari dodaglarima toxundugu an icimdeki her shey alovlanmisdi. Bedenime yayilan istilik beynimin dumanlanmasina sebeb olmushdu. Ondan ayrilarken aglimda bir shey vardi. Onu isteyirdim...Onu sevirdim... O menim axtardigim adam idi....Leo...
Sarayda yasadigimiz hadise her birimizi sarsitmish ve o derecede de yormushdu.
Leo ne qeder tekid etse de Derik nobeti buraxib, dincelmeyi qebul etmedi. Eynimizdeki palciq ve yash paltarlar ile bir-birimize kilidlenib yuxuya dalmishdiq. Ayildigim an Leonun sinesinde yuxuya daldigimi gordum. Yerimden qalxib, pencereye yaxinlasharaq perdeni cekdim.
Leonu Orda o veziyyetde tapdigim an onu dayandirmagi bacarmaram deye icimden qorxu kecmisdi. Ancaq yetise bilmisdim. Ozunu menim qarshimda vehsi mexluq kimi hiss edirdi. Bu dusuncesi duzgun deyildi, cunki kiminse sozlerine qulaq asib dayanacaq qeder icinde merhemet vardi. Ancaq Derik...Viktor yanilirdi. Esil cani Leo deyildi. O oz elleri ile birinin uzerinde canilik yaratmishdi. Deriki hec vaxt ele alinmayacaq vehsi etmisdi. Derikden qan aldigima gore onun hiss etdikleri ve dusundukleri hele de beynime axirdi ve Leonun hisslerini basdirirdi. Leo ile ruh bagim hiss edilmeyecek derecede zeiflemishdi. Hal-hazirda qana o qeder ehtiyyac duyurdum ki...Leo mene oz bileyini teqdim etdiyi zaman yox demek ucun

<< 1 ... 266 267 [268] 269 270 ... 296 >>