dolduraraq makiyajsiz uzume cirpiram. Bashimin sariqini aciram ve elimi saclarimda gezdirirem. Capiq ele de derin deyildi, ancaq binte coxlu qan deymisdi. Dus almaq niyyetinde deyildim ona gorede otagdan cixib elimi formaya atdim. Saclarima fen cekdim ve sade makiyaj etdim. Sepim deye elimi sineme atdim. He, indi yadima dusmusdu onu dukkanimizda hemin gece untmusdum.(AnOnim T…)
***
Mektebin qapilari aciq idi. Elimdeki agir kitablari dasiyaraq sinif yoldaslarimin qapinin agzinda dayanib sohbet etdiklerini gordum. Hiss olunurduki nese maraqli bir sheyin dedi-qodusun edirdiler. Qapinin agzina catanda Ramos mene dogru yaxinlasdi. Qapidan birlikde kecdik ve qacaraq yoldan kecen oglana deyerek kitablarim tokuldu. Eyilib ikimizde yigdig ve sinife dogru addimladiq.

-Ser kameralara diqqet edin, eskaliya gulu eyilir.
-Dayan, dayan! Kadri yaxinlasdirin.-deye Rufet bey pillekenlerden celd enerek komputerin ekranina cumur.
-Oglani gorursuz? Qiz ile ikisi birlikde kitablari dusururler lakin oglan eyilerken eskaliya gulu de eyilir.-deye kompute arxasindaa eylesen gozunu Rufet beyden cekmeyerek danisan oglan uzun barmaglarini komputerin ekranina cirparaq danisir. Rufet bey gozlerini qiyaraq (AnOnim T…) ekrana daha da yaxinlashir. Bashini qaldiraraq Saranin uzune baxir ve hec bir soz demeden pillekenlerle addimlayaraq yuxari qalxir.
-Cenab deyesen tapmisiq. Demek olarki elimizdedir. –deye Rufet qapini astadan acaraq iceri kecmeden qapi agzinda dialoqa baslayir. Kresloda oturan hec bir reaksiya vermeden “Iceri kec” deye emr verir.
***
O yox idi….O bu gun mektebde dogurdan da yox idi. Bilmirem niye yalniz icimde, beynimde ve hetta yuxularimda bele onu dushunurdum. O yox idi…Bu divarlar onsuz ustume yixilirdi, bu mekteb onsuz susurdu. Bilmirem…Onu hele de niye dushunduyumu bilmirem. Icimde ele boyuk bir boshluq yaranmisdiki.O insanliqdan kenar bir mexluq idi. Heyat ucun, tebiet ucun, her bir canli ucun tehlukeli bir varliq Onunla bedenimiz, gozlerimiz, qanimiz,m

<< 1 ... 56 57 [58] 59 60 ... 296 >>