liderimizdir....ancaq....
Menden qorxurdu... Onun bedeninin tidrediyini butun huceyrelerimde hiss edirdim. Onun bu safligi ve usaq yani ne qeder xosuma gelse de mene heqiqeten inanmasini ve yanimda ozunu guvende hiss etmesini her sheyden cox isteyirdim. Ah! Men neler dusunuren?!
Qorxdugum shey tekrar-tekrar basima gelirdi ve icden-ice qorxuya dusurdum. Ona cox yaxin olmaq isteyirdim ve bu qeder yaxinligin ona ziyan olmasindan ve onu itirmekden cox qorxurudum. Mence o da mene qarsi nese hiss edirdi. Buna emin idim. Her defe men yaninda olanda ve ya ona yaxinlashanda ozunu itirdiyinin ve bedenini nece gerdiyini hiss edirdim. Menim qeder olmasa da...ne ise bu ezab uzun muddet cekmeyecekdi ve artiq onun ucun en yaxsisi olmaq menim borcum halina gelmisdi. Beleke de o haqli idi... Ona zerer verirdim, meni tanidiqdan sonra butun heyati ve xeyallari alt-ust olmusdu. Belkede menden uzaqlasmasi onun ucun en yaxsi secim olacaqdi... Ancaq nece?! Nece dayanacaqdim uzaq?! Onun tekliye ehtiyyaci vardi mene deyil... Her defe beynimin icinde carx kimi donub dururdum. Onu anlamaga calisirdim, bunu edecekdim, cunki... Onun mene mat-mat baxmasini gorerek ellerimi araladim ve geriye bir addim cekildim. Onun mene ehtiyacinin olmamasini bilmek nece de incidirdi meni... Geriye cekildim, eslinde pencereden cixmaq stilim halina gelmisdi ancaq onun valideynleri gormeseydi. Qapiya yaxinlasdim..." ( AnOnim T...)

O otagi terk etdi ve men hec bir soz demeden aynaya qisilmis formada dayanmisdim. Agzimi acib "getme" deye bilmedim. Yerime uzanaraq yuxuya getmek ve bu olanlarin sadece kabus olduguna ozumu inandirmaga calisdim.

Penceremin perdeleri bagli idi, lakin aciq yerlerin arasindan isiqlarini mecburen otagima daxil eden gunes iceride rahatladan abu-hava yaratmisdi. Carpayidan qalxaraq yerinde oturdum. Mektebe gedecekdim, buralar-divarlar ustume-ustume gelirdi. Artiq evim menim evim kimi gelmirdi, dogmalarim yadlashmisdi, ozumu burda artiq adam kimi hiss edirdim. Bu gun ferqli gun

<< 1 ... 83 84 [85] 86 87 ... 296 >>