işdeydim.O,gün eve 2 cavan oğlan girib yoldaşımı zorlayıblar.Bu da bez deyilmiş kimi vehşicesine öldürübler. Axşam eve gelebde qapıda onlarca adam vardı.Birde Fidanın cesedi.Onu morqa apardılar.Men özüme gele bilmirdim.Hardasa 1 saatdan çox qapıda elece qalmışdım.Sonra birden Mehri yadıma düşdü.Eve girib deli kimi onu axtardım.Birden şkafdan qulağıma zırıltı sesi geldi.Gedim açdığımda donmuş gözlerle Mehrini gördüm.En pisi ise o şkaf zala baxırdı,yeni Mehri anasının başına gelenleri görmüşdü.Sonrasıda bele oldu ikimizde mehv olduq.Biz dağıntının altından çıxa bilmedik.
Bunları men yaşasam ne ederdim bilmirem.Eslinde atasının dediyi doğruydu.Derdin ağırlığı deyilde,mehv olan psixologiyanın neticesi idi bu.
Eve çatanda birbaşa otağıma getdim.Índi Mehrini xöşbext etmeyi özüme borc bilirdim.Íçimden bir ses o,qıza borcun var deyirdi.
Her neyse seher oldu ve men derse getdim.Ders boyu gözümü Mehriden bir an olsun çekmemişdim.Teneffüsde yene evvelki yerde oturmuşduq.Bu defe men siqareti ortaya qoydum,amma o,götürmedi.Tam ona yaxınlaşdım deyirdim ki,meni iteleyirdi.Amma,vazkeçmeyecekdim.Her kesin sakit ve yaxşı bir terefi var deyirdim.Özüne teselli verirdim." Tunar sen onu deyişersen". Amma bu fikirleşdiyim qeder asan olmayacaqdı,asan bir terefe heç olmayacaqdı.
Bu günde onun arxasınca gedirdim.Evlerinin qabağında qaçıb ona çatdım.
__ Mehri?!
Mehri teeccüblenmiş kimi deyildi...
__ Hara gedirsen?
Mehri: Eve
__ Bes sonra?
Mehri: Ne sonra eve gedirem.
__ Belke bü gün ananın yanına birlikde gedek?
Mehriden sert reaksiya gözleyirdim,amma bu qederde yox.
Mehri: Sen birdaha menim heyatıma qarışsan seni...
Gözlerinden alov çıxırdı.Íki eliyle sineme vurub meni iteledi.Müvazinetimi saxlaya bilmeyib yıxıldım.Yox,heqiqeten sert vurmuşdu,hem de boş dayanmışdım. Tez yerden qalxıb qışqırdım
__ Niye iteleyirsen?Başın xarab olub?!
Mehri: Eger birde heyatıma girmeye çalışsan,daha beterin görersen.Uzaq dur menden.Ízlemekle,atamla danışmaqla meni anlamayacaqsan!
__ Men

<< 1 [2] 3 >>