YAZAR:MERYEM SEFEROVA...

Bu hekayeni tecavuz qurbanı bir qız üchün göz yashları ile yazıram. Cemiyyetin lekeli gördüyü bu qızlar bashlarına gelenlerde müqessirdirler meyer?


"incime" demişdi sessizce çıxhıb getmişdim mehv ettiyi heyatımdan sonra bunu nece deye bilmisdi? Tek qaldıĝım daxmada baĝıra baĝıra aĝlamaq istemishdim. Bunu nece ede bilmishdi? Axı o... Axı o. Adını aĝzıma getirmeye bele utanırdım, axı bu adam mene qardash kimi olmalı idi, ölmek isteyirdim, yazıq anam nece dözecekdi buna? Ya büthün ümüdünü mene baĝlayan atam? Bu iyrenclik idi. Niye ölmedim men o an ay Allah. Büthün arzularım bitmishdi büthün heyatım.
• Harda idin?
Achıqlı bir ses eshitmisdim.
• Meryem gilde.
• Sene nece defe demishem ki, hava qaralmamısh evde ol.
• Chox üzr ishteyirem birde tekrar olmayacaq.
Üzüne baxha bilmemisdim, otaĝıma kechib aĝlamıshdım sessizce. Güzgüye baxha bilmemishdim seher, iyrenirdim özümden, dusha girib suyun altında dayanmıshdım saatlarca, sanki temizleyecekmish kimi bulashdıĝım bu lekeni!
Belke zaman sagaldardı yaralarımı, amma chox çethin idi,
Artıq atamın üzüne baxhmırdım, baxha bilmirdim, anam sachlarımı sıĝallayarken geri çekhilirdim, bes niye ölmürdüm ki, men?
Bu heyatta qebul ettiyim cehennemi niye o biri dünyada qebul ethmirdim.
Aradan gechen zaman yaralarımı saghaltmırdı, ezabım arthırdı. Büthün bunlara bir alchaq sebeb olmushdu,
Bashımın herlenmesi, üreyimin bulanmashı, üzümde yaranan qehverengi lekheler meni qorxhutmushdu.
Hekimin seshi "Hamilesen qızım" dediyi sözler qulaqlarımda tekrar edirdi, menim chemi on yeddi yashım vardı, men hele de balacha ayımı quchaqlayıb yatırdım. Axı men qadın olmaqı ishtememishdim!
Indi men ne edim? Bunu atamdan nece gizledim, anam mütleq basha düsecek, bu yashda tek bashıma aborta nece gedim. Derdimi kime deyim axı?
Bashqa carem yox idi, o irenc insandan bashqa hec kime gede bilmezdim.
Ish yerinin qarshısında yarpaq kimi eshirdim.
• Salam, mene Muradı çaĝıra bilersiniz?
• Kim deyim?
•

[1] 2 3 ... 16 >>