Melek!
Melek... Chox shirin ve mesum oldugum üçhün qoyulmusdu bu ad mene! Indi ishe lekelenmishdim, hemde gör kim terefhinden!
Elinin yaghını silerek mene yaxhınlashırken duyduĝum nifret qezeb. Onu görende bele medem bulanırdı.
• Salam gözhelim.
Dedi, iyrenc seshi mene o anı xatırlathmısdı. Hech unutmamıshdım ki, eslinde. Bu inshan menim öz dogma emim oĝlu idi,
• Seninle danıshmalıyıq.
Deye bilmishdim, bu adamla eyni havanı udmaq bele mene dözülmez gelirdi. Sushub dayanmıshdım.
• Men hamileyem.
Deyen cümleni zorla cıxhartmısdım. Qolumdan tuthub kenara cekmishdi. Qoluma toxhunması bele yetmishdi, döze bilmeyib qaytarmıshdım.
• Sen ne danıshırsan Melek?
• Caresiz qalmasham senin yanına hech gelmezdim.
Nifretle demishdim bu sözleri, her keshe her seye nifret hedsiz nifret vardı ichimde, onu öz ellerimle öldüre bilerdim. Tessüf ki, o menden güclü idi.
• Hekime gedek, aldıraq.
Ilk care olarak bu gelmishdi aĝlına, bu xeber eshidilse rayonda qala bilmeyecekti, bilirdi atamdan evvel emim onu öldürecekdi. Bir bunu deye bilmishdim.
• Men qorxhuram, chox qorxhuram.
Aglamıshdım. Öz özüme nifret etmishdim, onun kimi alchaq bir inshanın qarshısında aĝlamıshdım.
• Yaxshı aĝlama.
Deyib uzattıĝı elini ithelemishdim.
• Toxhunma mene, -deye pıchıldamıshdım- sene göre oldu her shey, sen menim heyatımı mehv ettin..
• And olshun Melek, bu barede agzını achsan sene ettiklerimi Zeynebe de ederem..
Nifretle baxmıshım üzüne, Zeynebin cemi doqquz yashı vardı. Bilirdim bu alchaq dediyini ederdi, chox qorxmushdum.
Seheri gün hekime gedmishdik, amma yashım balaca oldugu üchün hekim meni götürmemishdi boynuna. Chox caresiz qalmıshdım.
Qarshımda mesum mesum gülumseyen adamda qalmıshdı gözüm, bu mesum baxıshlarla, o iyrenc baxıshlı alchaq adamın qardash olduĝunu düshünmek bele cethin idi.
• Sene ne olub Melek? Niye solgun görünürsen?
Demishdi, qardashının istehza dolu baxıshlarının yanında, onun bu sözleri meni cashdırmısdı.
• Hech.
Deyib susmushdum, ne

<< 1 [2] 3 4 ... 16 >>