ozlerine goturerdiler...Eh...Goresen,indi evlerinden boylansaydi, eynen bu ulduzlarimi gorerdi? Kas hec bu bedbextlik gelmezdi,ailesi ile birge evvelki heyatini yasayardi...Nece severdi heyati,yasamagin qedrini nece bilerdi onda.Qadinlar durub getdiler, nenesi de isigi kecirib qonsu otaga kecdi.Pencereden bir elcim sema da gorunur,Nigarin ureyini cekib-cekib lap enginliklere aparirdi...Yox,bu,yuxu deyil.Kimse pencereni doyurdu. Nigar agir-agir yataqdan durub qeyri-ixtiyari pencereye yaxinlasdi,Anari gorcek yerindece quruyub qaldi.Anar: "Ac pencereni, sene sozum var",- dedi.Nigar elleri titreye-titreye pencereni acdi. Ureyinde hec bir umid cucertisi yox idi.Gecenin bir alemi ,ozu de ogru kimi gizlin gelmekde Anarin meqsedi ne idise ,cox pis sey idi...Anar iceri kecib onun bir addimliginda dayandi ve dedi:- Daha senin yasamaginin measi yoxdur. Mene halaliq ver... Nigar keleye-keleye:- An...ar, - kelmesini birnece defe tekrarladi. Anarin yaxasindan cixartdigi bicagin tiyesi qaranliqda ani olaraq parildadi...Butun bu muddetde ozune olum arzulayan, heyata, yasamaga birce damci isteyi olmayan Nigar birden bire icinde tamam basqa hisslerin bas qaldirdigini hiss etdi. Bu ana kimi taqetsiz olan bedeninde bir teper, guc duydu...Ve qeribedir ki,indi onda hec bir qorxu hissi yox idi...Evezinde icinde Anara hedsiz nifret yigilmisdi.Anar elinde bicag picilti ile soyledi: - Sen menim adimi batirdin.Hamimizin dilini godek eledin.Sen lekelisen. Nigar sinesini Anarin qarsisina tutaraq ucadan dedi:- Vur! Anarin tereddud etdiyini gorub daha ucadan soyledi: - Vur,sen axi kisisen! Anar hec vaxt Nigarin sesini qaldirmasini , bele dansimasini gormemisdi.O,elinde bicag yerindece quruyub qalmisdi.Nigar ise honkure-honkure qisqirirdi: - Vur da ! Niye vurmursan?! Kisisen axi sen! Bura gelende Anar Nigarin nece hereket edeceyi barede bir nece variant texmin etmisdi. En yaxsi halda, onsuz da psixi sarsintidan meyite benzeyen nisanlisi yalvarib ondan imdad dilemeli, goz yaslari axitmali

<< 1 [2] 3 4 ... 10 >>