Taksiye qadın oturdu, elinde böyük gül buketi, paltarının eteyini heyecanlı bir şekilde toplamağa çalışırdı, heyecanlı idi.
- Zehmet olmasa bir az tez, gecikirem!
- Yeqin ki, qonaqlıga gedirsiniz. - Beli, qızımın ad günüdür. Bu gün onun 25 yaşı tamam olur. O saat 15:00-da meni gözleyir. Saat 14:40 idi. - Onda tez gedek, gecikmemek üçün, ünvanı deyin... - Burda, uzaqda deyil, şimal qebristanlığına, zehmet olmasa - dedi, sürücüye keder ve göz yaşları ile dolu gözlerle baxdı. O qadına baxdı, amma heç ne demedi. Qadın ise az qala ağlayaraq danışmağa davam edirdi: - Başa düşürsünüz, menim qızım bir ay evvel meni tek buraxdı, dünen ise mene zeng edib deyir: " Ana, eger menim üçün bu qeder darıxırsansa, günorta saat üçde menim yanıma gel, oturarıq, söhbet ederik" Qadının sifetinde titrek gülüş yarandı.. - O meni gözleyir! Hava çox isti idi, her yerde tıxac var idi. - Qorxuram ki, çatmayaq - deye sürücü dillendi. - Heç ne olmaz, burda yaxındadır, piyada gederem. O celd addımlarla çıxdı, qebirstanlıq terefe yollandı ve döngede gözden itdi. Maşınların hereketi berpa olundu ve taksist yoluna davam etdi. Hemin dönge terefe gederken sürücü, ona tanış olan gülleri yola sepilmiş veziyyetde gördü. Dehşetli qeza baş vermişdi, hemin qadın qezada ölmüşdü. Birce külek onun saçlarını ve elinde qalan gülleri terpedirdi. Sürücü saata baxdı: 15:00 ... O vaxtında çatmışdı...