getmek istedikde ise o,qarşımı kesib,
-mene bir cavab de,daha doğrusu he de..He?,-Revan eyilib gözlerime baxırdı,men gülümseyib başımı yana eydim,-He?,-o birde bunu tekrarladı.Başımı o biri terefe eyib astaca,
-he,-dedim.Revan qelebe qazanmış kimi gülümseyib,
-onda gedek seni ötürüm,-dedi.
-özüm gederem,-desemde o,eli ile yolu gösterib yanımca gelmeye başladı,men gülüb,-yaxşı,gedek,-dedim.Biz uzaqlaşanda ise bir cüt göz arxamızca baxırdı,Reşid idi bu.Hemin günü Revan meni eve kimi ötürerken o öz ailesi men ise öz ailemiz haqda danışdım.Revangil Reşadla iki qardaş,bir bacı idiler,bacıları aileli idi.Revanın danışdıqlarına esasen onun da menim kimi sade bir aileden olduğu qenaetine gelirdim.Men onu sevirdim deye bilmerem,ancaq ona deyer verirdim.O günden sonra Revan ara-sıra meni eve ötürse de bunu mütemadi edib meni bezdirmirdi,günde bir-iki defe telefonla danışsaqda daha çox mesajdan istifade edirdik.O menim her ne etsem ona demeyimi isteyirdi,ilk evvellerde bu mene qeribe gelirdi,hetta bir hefte her yazdığım mesajdan sonra,”Firuzan bu ne hereketlerdi edirsen?”,-düşünüb,daha etmemeye qerar verirdim,lakin Revan ne etdiyimi soruşan zaman ona deyende esebileşirdi ki,niye ona dememişem.Hem onu esebileşdirmemek,hem de bu gülmeli veziyyete alışmaq üçün özümü mecbur da edirdim.Revan Savalanla Reşidi çox qısqanırdı,ona ne qeder desemde ki,onlar menim dostlarımdı o bunu qebul etmek istemirdi.Ele bil onlarda bunu hiss edirmiş kimi menle daha az ünsiyyetde olurdular,sadece rastlaşanda salamlaşıb keçirdiler.Bu xetrime deyse de susurdum,düşünürdüm zamanla onların üçününde bir-birini tanıması üçün şans yaranacaq ve dostlaşarlar,ancaq veziyyet bunu göstermirdi.Bir defe Revanla bunun üstünde böyük mübahisemiz düşdü.
-men istemirem sen onlarla dostluq edesen,etmeyeceksende vessalam.Onun bele menle emrle danışmasını qebul ede bilmirdim.
-bilirsen ne var,senden evvel onlar vardı heyatımda,onları senden evvel tanımışam,indi mene deye bilmezsen ki,kimlerle dotluq edecem.Başa

<< 1 ... 18 19 [20] 21 22 ... 90 >>