vaxtsa ürekden güldüyünü görecekdim göresen?Pillekanları düşende yene krasofkalarımın açılan ipleri ayağıma dolaşırdı,hetta bir-iki addım atandan sonra Reşid tutmasa idi yıxılırdım.
-yıxıldım,-deyib dodaqlarımı büzmüş veziyyetde dayanmışdım.Savalan adeti üzre kostyumunun bir düymesini açıb aşağı eyildi,ipleri bağlayandan sonra,
-biz heç vaxt qoymarıq yıxılasan,-dedi.
Yeni il gelmişdi,men ise imtahanları nece vereceyimin derdin çekirdim,bütün günü özümü otağa qapayıb,hazırlaşırdım.İki imtahandan sonra üç en çetin imtahanlar qalmışdı.Reşid ve Savalanla imtahanlarımızı eyni günde olanda görüşürdük,Revan ise bir aydan çox idi ki zeng vurumurdu.Onun davranışlarına mena vere bilmirdim,onun mene olan hisslerinde anlamırdım,birce onu bilirdim ki,onun mene olan hissleri güclü deyil.Revan axırıncı imtahan günü eve gelende qarşıma çıxdı.O yaxınlaşıb,salam verenden sonra,
-necesen?,-soruşdu.Sesinde yorğunluq hiss etmişdim,yeqinki hem işleyib,hem oxumaq çetin idi.
-yaxşıyam,sen?Yorğun görünürsen,-dedim.O qarşımda dayanıb,
-he biraz,olar seni eve ötürüm?,-soruşdu.Başımı yana eyib,
-ehtiyac yoxdu,-desemde,deyesen o qerarlı idi.
-ehtiyac var,-başımı çevirib ona baxırdım,o,-gedek,-dedi ve meni eve kimi ötürdü.Yol boyunca o bir çox şeylerle maraqlansa da Savalangille axırıncı söhbet haqda heç bir söz demirdi,men özümde o barede daha danışmamağa qerar vermişdim.Bezen her şeyi zamanın ixtiyarına buraxmaq en düzgünüdür.Zaman ise öz axarı ile irelileyirdi.Valentin günü gelmişdi,Revan mesaj yazıb tebrik etmişdi,men hemin günü evden çıxa bilmediyimden ise hediyye vere bilmemişdi.Tetilden qayıdanda ise bed xeber almışdım,Reşidin atası ölüm yatağında idi,o qaraciyer serrozundan eziyyet çekirdi,bir neçe defe müalice etdirseler de xestelik bir xeyli irelilemişdi.O şen deyen-gülen Reşid birden-bire qemgin,fikirli,qayğılı bir oğlana çevrilmişdi.Savalanla iki defe onun atasına baş çekmişdik,Reşidin özünden böyük bir qardaşı var idi,işleyirdi,ailenin bütün yükünü o çekirdi.Reşid her gün

<< 1 ... 29 30 [31] 32 33 ... 90 >>