götürmeye getmişdi bu gün,uşağın adın Reşide evezine Refiqe yazıblar.Cemile bunu deyende meni bir gülmek tutmuşdu ki sesime Savalan narahat halda metbexe geldi.O meseleni bilende,
-siz ne cür adlar fikirleşib dava etsenizde onun adı evvelceden seçilmiş imiş ki,bele alınıb,adıyla böyüsün,-deyib onlara teskinlik vermişdi.İyul ayı keçmiş,avqust ayı gelmişdi,hamileliyimin sekkizinci ayında idim.İkimizin ad gününü birleşdirib bir yığıncaq teşkil etmişdik.Ona ne hediyye edim deye günlerle düşünmüşdüm,standart hediyyelerden seçilen bir şey isteyirdim,sonunda ona tanış olduğumuz günden bu güne kimi birlikde olan şekillerimizden slayt hazırlatmaq qerarına gelmişdim,bu işde ise Cemile mene kömeklik etmişdi.O ise mene zinet eşyası hediyye etmişdi.Oktyabr ayı gelmişdi,bir gün gözümü küt sancılarla açdım.Hekimin dediyi vaxta,yeni doğuşa hele on gün var idi,planlaşdırmışdıq ki,bu heftenin axırı xestexanaya yataram,ancaq deyesen körpemiz sıxılmışdı orda qalmaqdan tezce yanımıza gelmek isteyirdi.Bir neçe saatlıq ezablardan sonra oğlumu dünyaya getire bilmişdim.Heyatımda “men bunu bacardım” dediyim an ise Savalanın oğlumuzu qucağına aldığı an idi.Men erimin gözlerindeki duyğuları görende xoşbextliyin ne demek olduğunu anlamışdım.Oğlumuzun adını Atabey emi Savalanın babasının adını qoymuşdu,Cemil.Cemil çox ağlağan uşaq idi,nenesi ile babası da onu yamanca qucağa öyreşdirmişdiler.Demek olar ki,uşaq ancaq acanda menim qucağıma verilirdi.Cemille heyatımız deyişmişdi,ondan evvel evin sessizliyine nece dözürmüşük bilmirem.Doğru deyibler,olmayanda insan darıxmır.Günler keçir,Cemil böyüyürdü.Yeni il gelirdi,Cemil üç aylıq idi.Bir sabah gözlerimizi bed xeberle açmışdıq.Qaynatam rehmete getmişdi.Dünen gece Letife xalaya,
-ele bil üreyim sancdı,-deyerken eslinde infakt keçirdiyinden xebersiz idi qaynatam.Evimiz yasa qerq olmuşdu,Savalan atasına çox bağlı idi.Atasının yoxluğu onu Cemile birazda yaxınlaşdırmışdı.Cemil heç düzemelli imekleye de bilmirdi,lakin Savalan onu dizleri üstüne

<< 1 ... 74 75 [76] 77 78 ... 90 >>