saçlarımı arxaya edende Cavidin üzündeki gülüş yox oldu.
-elin? O üzünde sual işaresi ile mene baxırdı.Balaca vaxtı südde yanmış elimi öne getirib,
-elim yanıb,bu el uşaqlıqda nece decel olduğumun göstericisidir.Cavid biraz evvelki gülüşü üzüne qondurub,
-inanıram ki,decel olmusan,uşaqlığın harda keçib?,-soruşdu.Men ise fexrle,-Şüvelanda,-dedim.Cavid teeccüble,
-doğurdan?Men orta mektebi Şüvelanda oxumuşam,bağ evimiz var orda,men oxumağa moskvaya gedende papagilde içerişehere,emimgilin yanına köçdüler,Şüvelandakı evi satmaq isteseler de men qoymadım,indi her yay ora dincelmeye gedirler.Bir anlıq beynimden “göresen biz onunla ne zamansa rastlaşmışıq? “ sualı keçsede,içimden bir sese ,-ay Hilal hardan rastlaşacaqdız,o mektebi bitirib,universitete daxıl olanda sen balaca,gödek donlu qız idin,-dedi.
-Hilal,-deyesen Cavidin danışdıqlarının davamını dinlememişdim.
-he..he,eşidirem.
-bizim ev deyirem,küçenin başındakı evdi,bes sizinki hansıdı?
-bizim ev kendin en yaşlı evlerindedendir,heyetinde qoca tut ağacı var.Cavid gülümseyib,
-he bildim,neçe defe tut oğurluğuna getmişem heyetinize, bir itiniz var idi,adamı diri-diri parçalayardı,bir defe onun qorxusundan hasarın başından atlayanda yıxılmışdım,yerde şüşe parçası var imiş,köyneyimi cırmış,üçüncü qabırğamdan yuxarı hisseni kesmişdi.Cavid ele maraqla uşaqlıq maceralarını ardarda düzüb danışırdı ki,men bütün diqqetimi ona yöneldib,hevesle onu dinleyirdim.Arada unutduğu hadisleri xaırlamaq üçün mene suallar verir mende onun kimi yadıma düşen decelliklerimi ona danışırdım.O ise gözlerime menalı-menalı baxar,bezen ise özünemexsus gülüşünü üzüne qondurardı.Gece düşürdü,Cavid sağollaşıb getdi.O bu gün istanbula ordan ise moskvaya qayıtmalı idi,menim bir neçe gün sonra istanbula qayıdacağımı bilende yene geleceyini dedi.O gedenden biraz sonra ise uşaqlar gelmişdi.Biz bir neçe gün daha ankarada qalıb,istanbula qayıtdıq.Bakı üçün,evimiz,ailem üçün çox darıxmışdım,günleri sayırdım.Darıxdığım biri daha var idi,Cavid.Artıq

<< 1 ... 20 21 [22] 23 24 ... 69 >>