soruşsa da men biraz halsız olduğum üçün onu çağırdığımı dedim.Meni beyenib izleyenler çox olmuşdu,bunun üstünde heç zaman dayanmazdım,bu günkü hadiseninde üstünde durmayıb,evimize giren kimi unutdum.Şam yemeyimizi yeyenden sonra anam,
-qızım,şer qaralmamış gel gedek bu qutuları ataq gelek,-dedi.Anamın şer qaralmamış demeyine baxmayın siz,şer çoxdan qaralmışdı.Hemin günü atam evimize yeni televizor almışdı,anamın ise qeribe bir xüsusuiyyeti var idi,eve yeni ne alınsa hemin anda onun qablaşdırmasını atardı.Bezen atam bunun üstünde ona acıqlanırdı ki,
-belke sonra fikrimi deyişdim,aparıb qaytarmaq istedim,niye eve giren kimi her şeyin qutusunu,etiketini atırsan axı?Anam ise her defe ona söz verirdi ki,gelen defe atmayacaq,ancaq bu sözü ele söz olaraq qalırdı.Çox zamanda ele atamın özüne atdırardı qablaşdırmaları,ancaq indi atam yorğun olduğu üçün tez yatdığından mene demişdi.Üstümüze qalın bir şeyler geyinib,qablaşdırmanın heremiz bir ucundan tutub aparıb atmışdıq.Qayıdanda qonşumuz Sona xala ile rastlaşdıq.Sona xalanı yaxşı tanıyırdım,adamı söhbete tutanda buraxmaq bilmirdi,ona görede,-axşamınız xeyir,-deyib,derslerimi behane edib eve yollandım.Anamın ise Sona xalayla söhbete başı ele qarışmışdı ki,belkede menim sözümü heç eşitmemişdi.Burdan bizim eve kimi iki küçe var idi.Birinci küçeni keçib,ikinci küçeye döndüm.Bu küçe çox qaranlıq idi.Evlerin hasarlarının arasında dar cığırlar var idi.Bele çığırların birinin yanından keçende kimse adını seslendirdi.
-Hilal....Quruyub qalmışdım,bu Cavid idi. O qaranlıqdan çıxıb mene yaxınlaşdı,men uzun müddet ondan xeber almaq ümidi ile gözlerken o ortalıqda yox idi,indi tamamen ondan ümidimi kesmişken birdenbire qaşıma çıxmışdı.Cavid gözlerime eyni menalı baxışla baxsa da onun gözlerinde keder var idi.Bu kederi biz türkiyede olanda da onun gözlerinde görsemde,o gözlerdeki işıq meni ele ovsunlamışdı ki,keder bir o qeder diqqetimi çekmemişdi.O daha da yaxınıma geldi, elini üzüme toxundurub,
-darıxmışam,çox

<< 1 ... 27 28 [29] 30 31 ... 69 >>