evlisen?,-soruşdum.O sualımdan teeccüblenmişdi,özünü itirmesede menden bu sualı gözlemediyi görünürdü.
-bu hardan ağlına geldi ki,men evliyem?,-Cavid güle-güle soruşsa da men ciddi formada,
-niye mene cavab vermirsen?,-dedim.Cavid ciddileşib,
-neden qorxursan axı sen?,-o derinden nefes alıb,-men sene demişem menle olanda heç neden qorxma,-dedi.Men helede onun dilinden “men evli deyilem” kelmesini eşitmemişdim,eşitmedende rahat olmuyacaqdım.Bir anlıq beynimden,
-Südabe haqlı imiş,o evlidir,ona göre mene cavab vermir,yoxsa niye hemin an,evli deyilem demedi,-fikri keçdi.Cavid narahatlığımı görüb,elini üzüme toxunduraraq,
-mene inanırsan?,-soruşdu.Bütün şübhelerime baxmayaraq qelbim ona inanırdı.
-inanıram,-o gülümseyib üzümü sığalladı,-evlisen,ona göre mene cavab vere bilmirsen he?,-balaca uşaqlar kimi ürkek baxışlarla soruşduğum bu suala Cavid gülüb,
-qorxaq,içindeki şübheleri mene olan inamın yox etmedi?,-dedi.O elini üzümden çekib,her iki elini cibine qoydu,-demek ki,mene inanmırsan,-onun sesinde meyusluq hiss etdim.Cavid haqlı idi,içimdeki şübhe qalmış,dahada artmışdı.Başımı aşağı salıb,susdum.Bir nece saniye belkede bir deqiqe süren sakitçilikden sonra Cavid çenemden tutub başımı qaldırdı,gözlerini göz bebeklerime dikib,
-evli deyilem,heç vaxtda evli olmamışam,-dedi.Bu sözleri eşidib,menim üzüm gülse de onun üzü gülmürdü.O üzüme ters-ters baxıb,
-yene inanmırsan?,-soruşdu.
-inanıram,-Cavid üzümü elleri arasına alıb,
-inan mene, sene olan hisslerime inan, dediyim her söz inan.Ona gülümseyib,başımı terpetdim.Cavid bu gece yene moskvaya qayıtmalı idi.Sagollaşanda o hava limanına men ise eve getdim.Günler keçirdi,o tez-tez zeng vursa da,ardarda iki hefte işleri ile elaqedar bakıya gele bilmemişdi.Cavid barede her şeyi Südabeye deyir onunla meslehetleşirdim.İki hefteden sonra Cavid gelmiş,ele hemin günde yeniden qaıyıtmışdı.Başa düşürdüm ki,onun her hefte bura gelib qayıtması çox çetindir,ancaq onsuzda qala bilmirdim,heftenin her günün tez bitmesini,baza

<< 1 ... 32 33 [34] 35 36 ... 69 >>