dönmeyeceyi fikri ile barışmağa çalışırdım.Bu günlerde ise Ramil demek olar ki,her gün bizde idi.Artıq anam da atamda şübhelenmeye başlamışdılar.Anam herden mene eşitdirmek üçün Ramili terifleyer,
-bele bir kürekenim olsun isterdim,-deyerdi.Ramil heqiqeten yaxşı biri idi,bezen düşünürdüm niye o meni bu qeder severken men başqasını gözleyirem.Eger Cavid bir de heç vaxt heyatıma qayıtmayacaqdısa onda Ramil menim üçün en düzgün insan idi.Men mentiqimle üreyimin arasında get-gel yaşayırdım,en piside o idi ki üreyimin seçdiyi insana ne elim çatırdı,ne de o meni tapırdı.Bir gün Ramil dersden sonra meni gözleyeceyini demişdi.Ramili indi tanımamışdım,o meni ilk gördüyü andan beyenmişdi.Ramil adeten vacib bir söhbeti olanda bunu ister-istemez qabaqcadan xeberdarlıq kimi geleceyini deyirdi.Cavid bele deyildi,o eksine heç vaxt demezdi ki,seninle ciddi söhbetim var.O söhbeti istediyi istiqamete deyişerdi,birde görürdüm zarafat etdiyimiz,deyib-güldüyümüz yerde ele bir ciddi meseleye çıxmışıq ki,bele meqamlarda adeten,
-heç henanın yeri idi,bu ne söhbetlerdi edirsen,-deyib Cavide esebileşerdim.Yene Cavidden danışıram...Ramil hemin günü çox heyecanlı görünürdü,universitetin giriş qapısından çıxanda onun meni gözlediyin görüb Nazlı ile sağollaşdım.Sağollaşanda Nazlı,
-Hilal,seni anlayıram,omur boyu onu gözleye bilmezsen,ancaq ikimizde bilirik ki,sen ondan başqası ile xoşbext ola bilmeyeceksen,-demişdi.Nazlıya tereddüdle baxıb,
-men çalışacam,eger Cavid olmayacaqsa meni anlayacaq yegane insan Ramildir,-demişdim.May ayının ortaları idi,Ramil maşınla gelmişdi.Men minmek istemesem de o,
-xahiş edirem,bu söhbet menim üçün çox vacibdir,-demesi ile minmişdim.O meni sakit bir yerde yerleşen restoranların birine getirmişdi.Biz evvelceden Ramilin şifariş etdirdiyi masada eyleşdik.O tez-tez su içib,heyecanını boğmağa çalışırdı.Bu mene gülmeli gelirdi,ancaq çalışırdım bunu ona bildirmeyim.Bu güne kimi kifayet qeder Ramili incitmişdim,lakin o helede meni sevirdi,bezen onun sevmek terzini

<< 1 ... 52 53 [54] 55 56 ... 69 >>