heç ne demezdim.Cavidi unutmamışdım,eslinde onun meni aldatdığına da bir növ özümü inandırmağa çalışırdım,çünki ona nese olub fikri meni deli edirdi,öz canımdan yox,deli olmaqdan da yox,valideynlerimin canından,menim halımın onlara dağ çekeceyinden qorxduğum üçün Cavid meni aldatdı fikri ile özümü sakitleşdirir,onsuzluğu öyrenirdim.İlk aylarda her gün onun mene yazdığı mektubu oxuyur,”Men seni sevirem” setrine çatanda ise hönkür-hönkür ağlayırdım.Ad günüm gelmişdi.İçimde bir umidle ondan nese gözleyirdim.Hemin günü Rauf emigil,Ramil qardaşlarım,hamı bizde idi,lakin menim bütün günü telefon elimden düşmemişdi.Ondan ise heç bir xeber olmamışdı.O gün bir daha ümidim qırılmış,Cavid defterini bağlamağa qerar vermişdim.Bu il sonuncu kurs idim,bütün diqqetimi desrlerime,dövlet ve sonuncu semestr imtahanlarına vermişdim.Sekkiz mart günü anamın yubiley yaşını,elli beş yaşını qeyd etmişdik,atam xatire kimi qalsın deye videoçekilişde etdirmişdi.O gün Ramil bir daha menle aile qurmaq istediyini demse de men,
-Ramil men heç vaxt heç kimle aile qurmayacam,-cavabını vermişdim.
-bütün ömrünü tek-tenha yaşayacaqsan?Deyermi hansısa alçağa göre?,-Ramilin Cavidi bele adlandırmağı mene ağır idi,bu qeder yaşadıqlarıma baxmayaraq men heç vaxt Cavid haqda o fikirde olmamışdım.Cavid menim üçün toxunlumaz idi,o meni atdı desemde heç kime onun haqda bu çür teqiramiz danışmasına icaze vermirdim.
-heç vaxt...birde heç vaxt onun haqqında bele danışma,eşidirsen meni,sene qadağan edirem onu tehqir etmeyi..Ramil qezeble üzüme baxıb,
-seni atıb geden birine niye bu qeder deyer verirsen?
-onun meni atdığına hamını inandırdığım kimi özümü de inandıra bilsem kaşki,sen meni başa düşmürsen,bunu heç gözlemirem de.Ramil gözlerime baxıb,
-sen helede onu sevirsen,-dedi,susub heç ne dememişdim,Cavid barede heç neyi özüme etiraf etmirdim,o böhrana birde düşse idim çıxmağım mümkün olmayacdı,ikinci defe eyni şeyleri yaşamaq istemirdim.Ramil üzüne kinayeli gülüş qondurub,
-ne unudulmaz sevgi imiş,-dedi

<< 1 ... 62 63 [64] 65 66 ... 69 >>