oxşayırdı. Amalın üzünü heç vaxt tüklü görmemişdim. Hemişe baxımlı olurdu. Hekim olduğundan bele şeylere iki qat diqqet edirdi. Hemişe üstü başı seliqeli, üzü temiz, saçları daranmış olurdu. Indi ise azacıq uzun saçları dağılmış, üzü azca tüklenmişdi. Amma bele daha yaraşıqlı olmuşdu. Amalın bütün üz cizgilerini inceleyerken derinden nefes alaraq yerinden terpendiyini sezdim. Ayağa qalxıb ona yaxınlşanda oyanmadığnı elece yerini rahatladığını gördüm. Demek ki, artıq yaxşıydı. Yanına uzanıb onu izlemeye davam etdim. Nece oldusa bir anlıq gözümü yumdum. Yatmamışdım. Olur bezen gözlerini yumursan yuxu tutur, amma etrafda olanları eşidir, hereketleri sezirsen. Yanağımda duyduğum istilikden anladım ki, Amal oyanıb. Gözlerimi açmadan yalandan özümü yuxuluğa vurdum. O ise üzümü oxşamağa davam edirdi. Herareti tam düşmemişdi elindeki isilikden anlamışdım. Bir az sonra ise elini ele yanağımda salxadı. Hereket etmemeyinden yeniden yatdığını düşünüb yavaşca gözümü açdım. Düz bilmişdim. Yeniden yuxu aparmışdı. Amma nedense elini üzümden götürmedim. ekisne men de elimi onun üzüne apardım. Toxunub toxunmamaqda tereddüd etsemde yavaşaca toxunmuşdum. Üzünün tükleri elime batırdı. Gülmek tutdu meni. Bir anlıq elimi geri çekilib onun da elini çekdim.
- Men neynirem bele. Şems, özüne gel qızım.
Ayağa qalxıb yatağın ayağında eyleşdim. Onun üzüne toxunduğum elimi ele sıxmışdım ki, dırnaqlarım derime batırdı. Bir az sakitleşmek üçün eyvana çıxdım. Hava güneşli idi. Bir az nefes alıb içeri keçecekdim ki...
- Menim xestelenmeyim bes etmedi?
- Ay! Üreyim!
Amal ayağa qalxıb arxamca gelmişdi. Sesine nece diknimşdimse ellerim esirdi bütün. O ise yarı yuxulu halsız divara söykenib gülümsünürdü.
- Gel, keçek içeri. Qızdırman hele düşmeyib sen tezeden evana çıxmısan.
Qolundan tutub otağa aparanda beynimde ancaq bir fikir var idi. Göresen az evvel ona toxunanda oyaq idi deye içim içimi yeyirdi. Üzüne baxmadan yerine uzadıb üstünü örtdüm.
- Nese isteyirsen, getirim.
- He,

<< 1 ... 102 103 [104] 105 106 ... 190 >>