gelirdi. Arada qarşı qarşıya gelende başı ile salam verirmiş kimi terpedib üzüme de baxmadan yanımdan düz keçirdi. Gülsüm xala ile yemek zamanı onun baxışlarını üzerimde hiss edirdim. Qadın çox narahat idi. Niye de olmasın. Gözünü ağı qarası bir oğlunun üzü evlenenden beri gülmemişdi.
- Gülsüm xala, meni bağışla.
Bunu deyib doluxsundum.
- Niye? Ne oldu qızım?
- Bağışla, men amalı xoşbext ede bilmedim.
- Can, quzum ağlama.. ayy gözlerine qurban olaram senin. Ağlama. Günah sende deyil, oğlumdadır. Aile iki terefli sevgi ile qurulur. O ise tek öz sevgisinin sene yeteceyini düşündü.
- Yox, o da sevmir.
- Sevmir?
Gülsüm xala gülmeye başladı.
Qızım, senin xeberin var ki, Amalı nece hala salmışdın. Heç vaxt menimle öz heyatındakı qızlardan danışmazdı. Amma seni dedi. Zeng vurub dedi ki, xala güneşimi tapmışam. Axtardığım güneş Maskatdaymış. Menim semamada parlayacaq o. Menim Şemsim olacaq. Sence bu sözleri deyen Amal sevmir..
Ağzım açıq Gülsüm xalanı dinleyirdim. O ise elini çiynime vurub süfreden qalxıb getdi. Qapıda dayanıb yene dönerek, : - eger onu sevmirsense en yaxşısı sizing yollarınızın ayrılmağıdır.
Bedenim esdi. Artıq Gülsüm xala dab u izdivacdan xebersiz bizim yollarımızı ayırmağımızı isteyirdi.belke de ele en doğrusu bu idi.
* * *
Bir hefte keçdi. Artıq boşanmağımıza sadece hefteler qalmışdı. Amal yene de arada bir gelir. Gülsüm xala ile nese danışıb gedirdi. Arada bir menden nese lazım olsa Gülsüm xaladan iste deyirdi. Ünsiyyetden qaçırdı her zaman. Men de artiq öyreşmişdim. Göz görmeyince könül de alışır. Günlerimi kitab oxumaq, tvye baxmaq, Sara ve Kamille birlikde olmaqla keçirirdim. O qeder menasiz heyat sürurdum ki, bunun ferqinde olsam da hec ne vecime deyildi. Amal ise gün erzinde sadece 1 - 2 saatliq eve deyirdi. Elece üzüme baxmadan " Nese lazimdir? " deye sorusub gedirdi. Bir gün ise eve hemişeki vaxtdan tez geldi. Metbexin eyvanından gormuşdüm. Maşının yaninda elinde telefon o terefe bu terefe gedib gelirdi. Narahat idi

<< 1 ... 111 112 [113] 114 115 ... 190 >>