olub” dedi. Bu ne qara bulud idi almışdı başımızın üstünü. Ailemi heç vaxt bele görmemişdim. Onlar hemişe bir yerde, daima gülüb danışan, sağ ve salamt idiler.
- Ezize, ne baş verib? Kim eleyib.
- Bilmirem. Ata heç ne demir.
Atama teref döndüyümde Amalla qapıda söhbet edirdiler. Ne baş verirdi öyrenmek isteyirdim.
- Ata nece oldu? Kim eledi?
- Qızım, sonra danışarıq.
- Yox, indi. Kim eleyib, niye eleyib?
- Şems, atan yorğundur, sonra danışarsınız.
- Sen qarışma!
Amal dediyim bu sözün o anda ferqinde deyildim. O qeder qorxmuşdum ki, hemin anda hamıya qarşı aqresiv idim. Atam ilk defe idi ki, başqa birinin yanında senin mene yükseltdi.
- Bu ne tondur? Qarşındakı heyat yoldaşındır senin.
- Ebdül bey, sadece çox gergindir.
- Ferq etmez. Heç ne ona bu tonda danışmağa beraet qazandırmır. Ayıb olsun sene Şems. Çox ayıb olsun.
- Ata, bağışla, men,
- Menden yox. Heyat yoldaşından üzr istemelisen. İndi get, düşün, sehvini anla sonra danışarsınız. Gel biz çıxaq Amal, Ehmed de heyetdedir.
Atamın bu reaksiyasına tutulmuşdum. Haqlı idi. Amal menim uşağım deyildi. Amma Allah şahiddir ki, o an orada kim olsaydı bunu deye bilerdim. Yeni amala qarşı deyildi sertliyim. Evvel olsaydı belke he.. amma indi ona qarşı içimde aqresiya yoxuydu. Yene de çox pis oldum. Onun meni acı sözüme reğmne müdafie etmesi ise lap meni kövreltdi. Axı bu nece insandır. Bu qeder sertlik varken niye bu qeder de hessasdır.
* * *
Ebdül bey Amalla birge heyete çıxdı. Ehmed yanlarına gelib polislerin yene geldiyini onlarla özünün maraqlanacağını deyib getdi.
- Gel, burada oturaq.
- Ebdül bey, Şems ...o istemeden eledi, men bilirem.
- Isteyerek ya da istemeyerek eledi. Amma elememeliydi. Neçe ildir evliyik hele bir defe Xedicenin menimle sesini yüksedib emr formasında danışdığı an olmayıb. He, aramızda anlaşılmazlıq olub, gerginlik olub, amma esla sesini yükseltmeyib. Şemse terbiye veren bizik. Şems, asidir, hirslidir. Bezen heddinden artıq hiddetli olur. Ne qeder elesek de bu

<< 1 ... 114 115 [116] 117 118 ... 190 >>