baxırdım. Mene dediyi kelme bu oldu. “Sen demişdin de...”
Amal berkedn gülerek “Ne demişdiniz ki?”
- Demişdim eger sehviniz olsa bele bir birinizi hemişe müdafie edin. Bu da ele başa düşüb ki, döymek de bura daxildir. Ehh.. Amal.. danışsam Şemsin elediklerini.
Ebdül bey üzünde mülayim tebessümle uzaqda görünüen dağlara baxırdı. Xatireleri canlanmışdı belliydi. Ele gözünü çekmeden sözüne davam etdi.
- Amal, sene de deyirem.. Hetta xahiş edirem. Şemsimi müdafie ele her zaman. Az evvel elediyin kimi. Sehvi olsa bele onu daima qoru ve müdafie ele. Şemsi menden yaxşı tanıyan olmaz. Ne qeder hikkelidirse bir o qeder sevgi doludur. Sizin izdivacınız qeribe oldu.. amma sizin qismetinizde bu idi. Herçend, sen Zahar
- Ebdül bey xahiş edirem....oldu bitdi. Men artıq Şemsle evliyem. Ve bu menim isteyim idi. Kiminse yox.
- Qızımın gözündeki hikkeni dağıda bilmisense demek sevgisini qazanırsan.
Amal meyus halda başını aşağı saldı. Ne deyeceyini bilmedi. Beyninde fırlanan 1 ay sonra boşanma söhbeti onu narahat etmeye, heyecanlı şe\kilde nefes almasına sebeb oldu. Şemsin sevgisini qazanmışdımı? Düşündü ki, yox. eger qazansaydı Şems bu qeder tez boşanmağı teleb etmezdi. Ebdül beyin elini çiynine qoyması ile fikirlerinden ayrıldı.
- Bir de onu deyim ki, ehtiyyatlı ol. Eger sevgisini qazansan qetiyyen onu qısqandıracaq bir şeyler eleme. Inan mene men bele qızımın qısqandığı zaman nelere qadir olacağını düşünende qorxuram.
İkisi de bu söze gülümsedi. Şems ise qapıdan heyete çıxmış Amalla atasını seyr edirdiler.
* * *
Kenardan atamla amal baxırdım. Ele bil onlar ata oğul, men ise yad gelin idim. Ağlıma o anda boşanma meselesi geldi. Indi boşana bilmezdim. Ailem bu qeder bed xeberi arda arda alacaq güce malik deyildi. Yene meyus olsalar, özü de menim üzümden özümü bağışlaya bilmezdim. Men..men ümumiyyetle boşanmaq istemirdim deyesen. Atam kenardan meni gören kimi fikrilerimden ayrılıb onlara teref addımladım. Amal ayağa qalxıb – men sizi tek qoyum deyince daha da

<< 1 ... 116 117 [118] 119 120 ... 190 >>