arvad olduğumu düşündükleri üçün bizi menim otağımda yerleşdirmişdiler. Amala artıq inanırdım. Mene toxunmayacağını bilirdim. Ona göre etriaz etmeden hetta ne yalan deyimsevinerek qebul etdim. Bu bir neçe günde onunla danışa bilmemişdim. Bu en yaxşı şansdır deye düşündüm. Üzr isteyecek bir daha onunla kobud davranmayacağımı deyecekdim. Axşamı sebirsizlikle gözleyirdim. Amal ilk otağa girende nedense heyecanlandım. Ele o da qapıda dayanıb otağa göz gezdirdi. Kenarda divanı görüb, men burada yataram. Elece bir yastıq ver besimdir.
Ne yatmaq ne danışır bu adam. Yene soyuqluğu ile siper qoymuşdu arada. Men bununla danışmaq, üzr istemek, daha mehriban olmaq isteyim bu yatmaq istesin. ÖZümden asılı olmadan yastığı götürüb qaş qabaqla Amala tulladım. – al yastığını
- Ey, neynirsen?
- Yastıq istedin de.
- Daha nezaketli ola bilerdin.
- Bağışla da Nadya kimi ola bilmirem.
Nadya haradan çıxdı bilmirem. Bu qız Maskatda da menim dilimde idi. Letifesi Amaldan uzaq, amma eşşeyin ağlına zorla qarpız salmaq kimi bir şey eledim. Denen sene bu lazımdır.
- Nadya?
Amal gülümseyirdi. Bu baxışları heç beyenmedim. Bic bic baxıb gülmek.. nese keşf etmiş kimi
- Nedir yoxsa yadına düşdü.
- Yadıma saldın da.
- Gecen xeyre.
Qalxı eyvana keçdim. Hava heqiqeten isti idi. Sevirdim istini. Gözlerimi yumub derinden nefes aldım. Düzü gözledim ki, Amal arxamca geler, amma ondan ses soraq youydu. İndi gel deli olma. Otağa döndüyümde Amal yerini rahatlayır, uzanırdı. Divan qısa olduğundan ayaqları çölde qalırdı. Hem gülmeyim gelirdi hem esebileşirdim. Bilmirem niye amma mehz bu gün onunla danışmalıydım. O yerini rahatlayıb başını yastığa qoyacaqdı ki, yastığı başının altından çekdim ve...
- Ay başım. Neynirsen sen?
- Danışmalıyıq.
- Bir başımı yarmadığın qalmışdı.
- Berk deydi?
- Her halda taxtaya deyen baş yumuşaq deymez. Hele düşünsek ki, orada yastıq olduğunu dşünüb baş vurmuşam.
Özümü saxlaya bilmeyib güldüm. Yene qeh qehem evi götürmüşdü.
- Sen kime gülüren

<< 1 ... 119 120 [121] 122 123 ... 190 >>