dedim. Indi bundan sonrasını artıq düşünecek veziyyetde deyildim. Amal yavaşaca qalxıb yatağa doğru geldi. Men geri çekilib ona yer açmışdım. Üzü mene teref uzanmışdı. Ele men de. Bir xeyli sakitce bir birimizi izlemişdik. Sonrasını xatırlamıram. Yuxu aparmışdı meni. Seher tezden Berikanın sesine gözlerimi açdım. Başımı Amalın qolunun üstüne qoymuşdum. Kim bilir yazıq quruyub meni narahat etmemek üçün dinmemişdi. Yavaşca yrimden qalxıb Berikaya baş çekdim. Sonra anam ve Ezize oyanınca süfreni hazıretmeye başladıq. Anam bu günler erzinde bir az özünü toparlamışdı. Amma yene de keder var idi üzünde. Bizim yanında olmağımıza sevinirdi sözssüz. Meni gören kimi gülümseyib. “Deyesen ere getmek sene yarayıb, artıq seher oyanırsn” dedi. Ezize ile bir birilerine baxıb gülürdüler. Men ise guya toparlamq isteyirdim ki, daha da utandım.
- Amal hemişe seher tezden oyanır. Öyreşmişem ister istemez.
Özüm özüme mettel qaldım. Doğrudan da Amalla birlikde olduğum aylar ezrinde men seher oyanırdım. Onun adeti mene keçmişdi deyesen. Anamla Ezizeni baxışlarını yayındırmaq üçün “kömek edim size” deyib metbexe keçdim. Her şey hazır idi. Evde kömekçiler her şeyi bişirmib seher yemeyi üçün hazırlamışdılar. Eslinde ireli deqiqelerde anamla Ezizeni daha da teecüblendirecekdim de xeberim yoxmuş.
- Şems yumurtalar metbexde qaldı getir de onları.
- Hamısı berk bişib.
- He.
- Amal çox berk yumurta yemir. Eybi yox özüm qaynadaram.
- Getmişken çayı da getir. Bizimkiler oyanmamış biz bir stekan içek.
- Kofe yoxdur bes?
- Yox.
- Ee.. Amal axı kofe içir. O seherler çay içmir.
- Indi aldırarıq.
- Nahara ne olacaq?
- Bilmirem qızım. Hele düşünmemişem.
- Aş bişirek de. Amal xoşlayır.
Bu pik nöqte olmuşdu. Anamla Ezize gülmeye başladılar. Men ise qızardım.
- Ne dedimee men? Niye gülürsünüz?
- Ay qız eyni vaxtda evlenmişik men heç Ehmedi bu qeder yaxşı tanımıram. Amal da Amal. Hele bir naz da edir.
Ezizeye baxaraq “Ne dexli var?” deyib utandığımdan yuxarı qalxdım. Havanın

<< 1 ... 122 123 [124] 125 126 ... 190 >>