istisi bir yana indi meni istlik basmışdı. Doğrudan men bu adamı nece bu qeder tanıyır, onun isteklerini bilirdim. Başımı qaldırmadan pilleleri qalxırdım. Sen deme amal qarşıdan gelirmiş.. ona deymeyimle sendellemeyim bir oldu. Eger vaxtında tutmasaydı pillerlerden yıxıla bilerdim.
- Hara bele qaçırsan, yavaş. Indi yıxılıb sümüklerini ezecekdin. Ne olub.
- Hhhheeçç...
O anda ferqine vardım ki, Amal elleri ile belimden tutub. Men bu gün üçün deyesen çox heyecan keçirmişdim. Celd özümü toparlayaraq qollarından çıxıb otağıma qaçdım. Amal arxamca gelerek narahat halda meni sorğu suala tutdu.
- Şems, nese oldu?
- Yox.
- Bes niye qaçırdın? Niye telaşlısan?
- Yox. Yaxşıyam. Seni oyatmağa gelmişem.
- Şems.
- He.
- Sence men hele yatıram?
- Bilmirem? Yatırsan?
Amal gülseyerek elini alınma qoydu.
- Qızdırman var? Yox yoxdur. İlk baxışda da normal görünürsen.
- Gedek aşağı?
- Şems, men bayaqdan oyağam. Pillekanlarda toqquşduq men seni tutdum. Sen otağa geldin.
- Oyanmısan düş de ne gözleyirsen.
Axmaq veziyyetde olduğumun ferqinde idim. Sadece çabalayıb çıxmağa çalışırdım. Amma daha da batırdım. Süfrede hamı yemek yeyir mense özü özümü yeyirdim. He bir de dodaqlarımı. Amal yanımda eyleşmişdi deye eyilerek.
- Bir az da yemek ye.
- Ne?!
- Deyirem bir az da yemek ye. Bayaqdan dodaqlarını yeyirsen.
- Sene ne mede menimdir ne isteyerem yeyerem.
- Başladın yene?
Anam sözümzü kesdi.
Amal, oğlum xoşuna geldi? Şems seherden el ayağa düşüb, yumurtanı ayrı bişirib, kofe aldırıb ki, çay içirmirsen.
- Ana.
- Nedir qızım. Yaxşı eleyirsen. Heyat yoldaşındırda.
O anda yer yarılardıda yerin içine girerdim. Sadece bunu isteyirdim. Amalın mene baxıdığını hiss edirdim, amma üzümü qaldırmadığımdan baxışlarının ne terz olduğunu bilmirdim. O anda ağlamaq istedim. Pert olmuşdum. Amma niye? eslinde pert olmaq deyildi. Sadece indiye qeder gösterdiyim qüruru tapdayırdım ve tapdanmasına izn verirdim. Amal yavaşaca eyilerek qulağıma pıçıltı ile “çox

<< 1 ... 123 124 [125] 126 127 ... 190 >>