sağol” deyende ise döze bilmedim ve ağlayaraq icaze alıb qalxdım. Süfrede qalsaydım hamı göz yaşımı görecekdi. Arxamca gülümsemeleri eşidince lap uşaqlar kimi didaqlarım büzüldü. Men özüm bele öhdesinden gücle gelirem. Niye hamı o anda üstüme düşürdü anlamırdım. He, hiss edirdim amala evvelki kimi deyildim. Ona xoş olsun deye nese elemeye çalışırdım. Çox şükür ki, heç kim arxamca gelmemişdi. Her halda hamı utandıımı bilirdi. Evden çıxıb heç kime görünmeden Berikanın yanına getdim.
- Berikam. Necesen?. Ele darıxmışdım ki, senin üçün.
- O da senin üçün darıxıb.
Geri döndüyümde Amalı gördüm.
- Niye süfreden qalxdın. Heç ne de yemedin.
- Yox. Yedim.
Amal Berikaya yaxınlşaraq ona sığal çekmek istedi. Elinden tutub saxladım.
- Acığı gelecek. Seni incider.
O ise bir elime bir de mene baxıb: - deyesen unutmusan, biz onunla dostlaşmışıq. – deyerek Berikaya yaxınlaşıb ona sığal çekmeye başladı. Doğrudanda unutmuşdum. Nece olmuşdu bu o vaxt öyreöne bilmemişdim.
- Berikaya Ezize ile menden başqa heç kim yaxın dura bilmir. Sen nece bacardın bunu.
- Men bacararam.
- Hmm.. özünden bu qeder eminsen?
- elbette.
- Onda al bu qendi ona yedizdir. Eger yese ne istesen onu eleyeceyem.
- Söz?
- Söz. Amma boşuna. Yaxın gele bilersen, amma qendi menim elimden başqa elde yemir.
Amal gözlerini üzüme zilleyerek qendi elimden aldı. Eslinde üzündeki tebesümden bir az qorxdum. Özüne güvenirdi. Amma bunu bacaramayacaqdı bilirem.
Amal qendi elimden aldığı kimi Berikaya teref uzatdı. Berika başını sağa sola fırlatdı. Men elimi belime qoyub özümden razı şekilde tebessüm etdim. Amal ise gülüşünden heç ne itirmeyerek Berikanın qulağına nese pıçıldadı.. Gözlerime inanmırdım. Berika Amalın elinden qendi yemeye başlamışdı.
Bu adam sehirbazdır nedir? Ağzım açıq onu seyr edirdim.
- Sen...Sen bunu nece eledin?
- Menimle merce gelme heç vaxt?
- Neynedin ona?
- Şems, eşiden de Berikaya nese elediyimi düşüner.
- Nese elemesen o bunu elemez. Ne dedin ona?
- Ortaq

<< 1 ... 124 125 [126] 127 128 ... 190 >>