bir nöqtemiz var. O barede kiçik söhbet etdik.
- Ne ortaq nöqtesi. Senin bir atla ne ortaq nöqten ola biler ki?
Berika hemin anda kişnedi.
- Bağışla Berika. O menada demek istemedim. Amal, Berika bizim dili ve ingilis dilini bilmir onunla hemişe erebce danışmışıq.
- Şems, ele şeyler var ki, onları deyende başa düşmek üçün dilin eyni olması vacib deyil.
Amal arada bir ele qeliz danışırdı ki, anlamırdım. Indi ne demek isteyirdi.
- Sen onu boş ver de... sözünü tut.
Aha, indi lap qorxu düşdü canıma. Ne isteyecekdi göresen.
- Buyur.
- Ele sifetle buyur deyirsen ki, adamın söz demek isteyi ölür.
Sifetimi yalandan gülürmüş kimi veziyyete salıb. “buyurun Amal bey” demeyimle o güldü.
- Düşünüb deyerem.
- Düşünmeyine qalsa batdıq biz.
- Ne?
- Heç ne...gedek evdekiler gözleyir.
- Belke bir az gezek.
Amalın bu teklifi menim üçün gözlenilmez oldu. Tereddüd etmeden “yaxşı” dedim. Dodağımı dişledim.. ele bil hevesliymiş kimi.
- Istemirsense getmeyek.
- Yox...yox gedek. Hem men de bir az gezmiş olaram, darıxmışam buralar üçün. Haraları gezmek isteyirsen?
- Sen buralarda en çox haraları beyenirsen.
- O zaman deyim sene de at hazırlasınlar. Yolumuz bir az uzundur.
- Men Berika ile getsem olmaz.
- Yoooooooxxxx.
Berika hemin anda yene kişnedi. Barmağımla ona sakit olmağı işare etsemde sakitleşmirdi.
- Mence menimle getmek isteyir.
- Dedim ki, yox.. ona menden başqa kiminse oturmasını istemirem.
- Şems, sadece bir neçe saatlıq.
- Heç bir neçe saniyelik de olmaz.
- Atan demişdi qısqancsan, amma atı da qısqandığını düşünmezdim.
Berika yene de kişnedi. Bu defe ikimiz xorla “Bağışla Berika” dedik.
- Men qısqanc deyilem. Sadece sen ağırsan onu incideceksen.
- Şems, başqa behane uydur. Bu çox gülmelidir.
- Onda sen gül ve o biri ata min gel biz berika ile getdik.
Celd Berikaya minerek tövleden çıxdım. Atlar yeherlenmişdi deye Amal da arxamca gecikmeden çatmışdı. Inanlımaz idi. Çox gözel at çapırdı. Bu adamı her gün bir az daha

<< 1 ... 125 126 [127] 128 129 ... 190 >>