demeyine geriye dönüb etrafa baxdım. – ne var ki orada. – Amal ise bu sözüme gülüb. – heç ne önüne dön qum dolmasın gözlerine.
Men indi başa düşmüşdüm niye ele deyir. Ister istemez utandım azca. Amal sehranı izlemek yerine yene baxışlarını menim üzümde gezdirirdi. Susması ise meni deli edirdi. Ne düşündüyünü bilmek isteyirdim. Fikri oxumaq qabiliyyetim olsaydı o anda ne düşünür deye hemen oxuyardım. Amma fikrimden sözler dilime töküldü.
- Ne düşünürsen?
- Heç..
- Niye ele baxırsan onda?
- Nece baxıram?
- Bele..
- Bele?
- ....
- Şems
- He.
- Indi isteyimi deye bilerem.
Yene titreme düşdü canıma. Amal ne isyecek deye beynimden pis pis fikirler keçirdi.
- Eşidirem.
Sözümü ele sakit terzde dedim ki, gücle eşidilirdi. Amal ise gözlerini gözümden çekmirdi. Baxışlarının derinliyinde batırdım resmen.
- Mene ele bir şey de ki, ömür boyu bu sehranı, bu anı unutmayım.
- Ne?
- Eşitdiyin.
- Ele bu.. men qorxdum ki..
- Niye qorxdun? Seni qorxuduram?
- Yox.. yox ele demek istemedim. Yeni bacara bilmeyeceyim bir şey isteyersen deye.. yeni dedim birden eleye bilmerem
- Yaxşı Şems.. narahat olma anladım.
Amal meyus olmuşdu yene. Onun bu halını görende her defe pis oluram artıq. Men niye bu dilime sahib çıxa bilmirem ki. Amma könlünü almalıydım. Istemirdim günün korlayım. Amma neyneye bilerdim deye çox düşündüm. Ve o anda ele menim de sehraya vurğun olmağımını sebeblerinden biri geldi. Aniden yerimden qalxıb “tapdım” deye bağırdım. Amal bele sesime diksindi.
- Ne oldu?
- Sene.. sene ele bir şey danışacağam ki, bu anı unutmayacaqsan.. onu tapdım.
Amal gülümseyerek. Sen delisen Şems. – deyince men de güldüm. Nehayet meyusluq itdi üzünden.
- Eşidirem.
- Bunu men balaca olanda atam mene danışıb. Bura ilk defe geldiyimizde.
- Mmm.. meni maraq bürüdü.
- O zaman dinle.
“ Günün birinde sehrada iki qum denesi qarşılaşmış ve bir-birlerini çox sevmişler. Uzun bir müddet çox yaxın olmuşlar.BIR-BIRLERINI YANLARINDA, CANLARINDA OLARAQ SEVMEYI

<< 1 ... 127 128 [129] 130 131 ... 190 >>