Eşidecekler indi.. bilmirem, amma neçe gündür hiss edirem. Iki arada qalıb.
- Indi ne olacaq?
- Bilmirem. Inana bilmirem.
Şemsin gözleri doldu, Ezize onu çiyinlerinden tutub özüne teref çekerek.
- Mene bax, Şems... başını qaldır gözlerime bax. İnan mene, eger o senin qismetindirse isteyir lap bele dünyanın o biri ucunda olsun yene de ayaqlarına gelecek. Ve seni ömür boyu sevib qoruyacaq.
- Amma men onu sevirem. Ya birden...offf
- Şems, sen indiden ümidsizlenme. Kim bilir neler olacaq. Dediyim kimi bu işler qismetdir. Anamla atama bax. Haradan hara. Onlar mence en bariz nümunedir. Tekararlamağa ehtiyac yoxdur. Qismetinde olan senin olsun.
- Men onu isteyirem.
- Aaaa Şems, lap balaca uşaqlar kimisen.
- Ezize, qızım haradasınız?
- Anam gelir, sil gözlerini.
Şems üzünü pencereye teref dönderib gözlerini silerken Xedice otağa girerek qızlara teref yürüyür.
- Ezizem baban çağırı seni.
- Niye?
- Niye olacaq? Razılığını almaq üçün.
- Şeyy.. men.. men gelmesem olmaz.
- Qızım, utanma. Elbette bir gün köçüb gedeceksen. Yuva quracaqsan sen de. Bax günleri de gördük. ŞÜkürler olsun Rebbime. Bir qaldı Şemsim. Menim son beşiyim. Gel görüm bura üreyimin diger parçası.
Xedice elini Şemse teref uzadaraq onu özüne doğru çevirir. Şems ağlayan kimi burnu ve gözleri qızarırdı. Anası bunu görüb narahat halda elini onun çenesinden tutub üzünü sığalladı.
- Nolub? Kim ne deyib menim güneşime.
Anasının ezizlemesine Şems özünü saxlaya bilmeyib daha da ağadı. Anasını berk qucaqlayıb hönkürünce, anası lap narahat oldu.
- Canım menim, güneşim. Şemsim. Ne oldu. Kim ne deyib sene? Onu yer üzünden silerik. De anana. Ezize, neyi var?
- He..çç.. heçç ana.. Söhbet edirdik. Menim getmeyime üzüldü. Deyir tek qalacağam.
- Ay cann.. heyatım. Heç ele şey olar. Ağlama gözümün nuru, xumar saçlım. Mene bax. O gözel gözlerine yaraşar heç. Heç bacın ağlamır, sen ağlayırsan. Men eksini gözleyirdim.
- Ana, men..seni sevirem ana..
- Deli qız.. Men de seni sevirem. Bax,

<< 1 ... 12 13 [14] 15 16 ... 190 >>