terk etdi yeni? Atamın yanında tez bir zamanda dönüb götürerem dese de nedense onun uzun müddetlik getdiyini ve bir daha menim arxamca gelmeyeceyini düşünürdüm. Ya doğrudan da onu bir daha göre bilmesem. Nece olacağam? Qapının döyülmesine fikirlerimden ayrıldım.
- Dedim ki, danışmaq istemirem.
- Qızım.
- Ata..Bağışla ele bildim Ezize ile anamdır.
- Olar?
- Elbette gel..
- Ne oldu menim güneşime? Niye saralıb soldun birden.
Atamın ezizlemek formasında mene yaxınlaşması, yatağımın yanında eyleşib saçlarıma sığal çekmesi ile hönkürmeyim bir oldu.
- Cann, indiden darıxdın. Dedi ki, gelecekde. Hekim adamdır, onu gözleyen xesteleri var.
- He, düzdür. Men..men ele bele. Üreyim sıxıldı birden ona ağlayıram..
- Şems, senin yoldaşına bu qeder bağlanmağına sevindim. Ne yalan deyim bir az qorxurdum ki, onu seve bilmersen. Amma indi görürem ki, hele getdiyi bir saatdır sen artıq ağlamaqdan bir teher oldun. Şems, besdir.. uşaqlıq edirsen. Yad yerde deyilsen ki. Bizimlesen. Hem narahat olma. Dedi bir hefteye dönecek.
- Bir hefte?
- He..istesen men seni daha tez apararam. Hem men de Bakını, yaşadığın yeri görerem.
Atam danışdıqca men ağlayırdım. O olanları bilmirdi. Heç kim bilmirdi.Zahar.... adı kimi yene heyatıma zeher qatmışdı. Bir vaxtlar varlığı ile meni xoşbext eden adam indi heyatımı mehv etdi. Men daha Amala ne deye bilerdim ki. Onu sevmediyimi, Zaharı sevdiyimi düşünür. Sırf Zahara acıq olsun deye onunla evlendiyimi düşünür. He men onunla sevgiyle aile qurmamışdım, amma Zahara acıq olsun deye de elememişdim. Bu izdivaca atama göre, onun Amalı menim heyat yoldaşım kimi görmek istediyine göre evlenmişdim. Amma indi bütün bunları özüme deyirem. Ne Amala ne Atama, ne de digerlerine deyecek sözüm yox idi. Amal meni dinlemeliydi. Amma elemedi. Çıxdı getdi...O öpüş.. düşnürdüm her şey deyişe biler. Belke de biz...biz gerçek aile olardıq. Bir birimize sevgi ile yanaşıb, gerçek eşqi yaşayardıq. Amma bitdi...Sehrada Amala danışdığım hekayedeki kimi, iki

<< 1 ... 130 131 [132] 133 134 ... 190 >>