evlenmezdi.
- Bilmirem.. eve çatanda qapıda dayanmışdı. Mene baxmadan paltar istedi ki, deyişib eve keçsin. Evdekiler bilmesin. Üzümüe bele baxmırdı. Ne qeder danışmaq istesemde imkan vermirdi, ele sözümü ağzımda qoyurdu.
* * *
- Amal, belke bir az danışaq.
- Paltarlarımı getir Şems.
- Amal xahiş edirem. Meni dinle
- Men lazım olanı dinledim. Ehtiyac yoxdur.
- Amma men danışmadım..
- He Şems sen danışmadın..
- Amal, bax.. Men.. bizim boşanmağımızı iste..
- Başa düşürem tez olsun bitsin isteyirsen, amma aileni veziyyetinde bu onlara daha bir zerbe olar. Bir az da dözmeli olacaqsan.
- Amal, besdir..
- Narahat olma. Men gedirem. Sen burada Zaharının yanında qalarsan. Bir müddet sonra gelib apararam Bakıya. Bir iki güne de deyersen men sene xeyanet etdim oldu bitdi. Bir iki imzayla hell olunar. Artıq meni görmeyine ehtiyac qalmayacaq.
- Amal! Amal seninleyem!

* * *

- Qulaq asmadan getdi..
- He.. men ona boşanmaq istemediyimi, onunla qalmaq istediyim deyecekdim o ise eksine meni burada qoyub getdi ve dedi ki gelib aparanadan bir iki gün sonra imzalarla ayrılacağıq. Sara men neynim?
- Off. Qarışıq bir şey oldu. Amal niye ele eledi ki. O bilirdi Zaharı.. sene de güvenirdi.
- Zaharın sözleri onu yaraladı.
- He, görünür hem de çox yaralayıb, yoxsa seni orada qoyub bura gelmezdi.
- Neynim men indi.
- Isteyirsen gözle bir az zaman keçsin. Esebleri sakitleşsin. Hem sen de ayırd et Amala olan hisslerini. He Zaharaı sevmeye bilersen, Amma Amalın sene olan xoş refdarını sevgi de zenn ede bilersen. Bu daha pis oar Şems. Her ikiniz üçün. Bezen xoş refdar sevgi ile qarışdırılır.
Saranın sözleri ağlımı lap qarışdırmışdı. Belke doğrudan men sadece Amala bağlanmışdım. Onun mene olan münsaibeti mende sevgi hiss adı ile baş qaldırmışdı. Bunu ancaq zaman gösterecekdi. Eger buralarda onun üçün darıxmasam demek doğrudan her şey boş imiş...Sara ile danışdıqdan sonra düşündüm ki, belke de bu en xeyirlisi imiş. İkimiz üçün de.. bir az mesafe

<< 1 ... 134 135 [136] 137 138 ... 190 >>