söz, bir mülayim baxış gözleyirdim o an. Sağollaşıb desetyi asınca yene kekeleyerek menimle söhbete başladı.
- Aa..aatan idi.
- Hhmm..bildim.
- Nnarahat qalmışdı.
- Ahhaaa
- Dedim ki, çatmısan.. aannan gile desin.
- Aha..
Aradaki dialoq gülmeli idi, amma o anda ikimiz de heyecanlı olmalıydıq ki, bunu ferqinde deyidlik.
- Mmeen gedim. Xestexana.. yeni.. emeliyyat..emeliyyatım var da bu gün.
- Işin avand olsun.
- Sağol.
Amal yanımdan keçib qapıya teref yönelende pis oldum. Geldiyime göre bir kelme bele dememişdi. Ne etriazını bildirmiş, ne sebebini soruşmuş, ne de sevinene oxşamırdı. Amma bu defe addım atmaq heleki menim növbem idi. Yazıq vaxtında çox addım atıb.
- Amal
- Ay can.
eridim bitdim. Gözlemirdim, ay can deye cavab vermesini. Daha evvelde demişdi, amma bu qeder xoş geldiyini xatırlamıram. Amma celd de sözünü düezltdi. Sanki menim fikirlerimi oxuyurmuş kimi
- Yeni, eşidirem.
- Gec geleceksen?
- Bu güne bir emeliyyatım var.. tecili bir şey çıxmasa yox. Nedir ki?
- Heç..tez gel..
Sözüme duruxub qalmışdı. O anı tesevvür ede bilmerem. Yazıq hele de şokdan ayılmırdı.
- Yyaxşı..
Getdiyini düşünüb üzü metbexe gedirdim ki, meni seslemesine döndüm.
- Şems
- Ay can.
Bu defe men avtomatik bele cavab vermişdim. Ve yene duruxub qaldı.
- Şşey.. xoş gelmisen evine.. yeni evime..eve..neyse men gedim.
- Xoşgördük.. tez gel unutma. Uğurlar emeliyyatda.
O an onun şirinliyini görmek lazım idi. Az qala dişleyecekdim. Balaca uşalara benzeyirdi. Ya o hemişe beleydi de men indi ferqine varırdım.
Sevine sevine metbexe geldim. Gülsüm xala göz altı mene baxraq susmuş halda suallar verirdi. Onun baxışlarını görüb
- Darıxmışdım, geldim.
- ....
- Başqa bir şey yoxdur
- ....
- Ne?
- .....
- Gülsüm xala men evime gele bilmerem.
- Ay senin evime deyen dilini yeyim men.
Yanaqlarımdan tutub nece sıxdısa özümü lap körpe uşaq kimi hiss eledim.
- Elbette gele bilersen. Amma...
- Amma ne..
- Içimden bir ses deyir ki, sen tekce

<< 1 ... 142 143 [144] 145 146 ... 190 >>