darıxdığın üçün gelmeisen.
- Yox...yooo ele darıxdığım üçün gelmişem.
- .....
- Vallah.. heqiqeten. Yoxsa durub Nadyaya göre gelesi deyilem oradan bura.
Upsss...özümü ele verdim. O an Gülsüm xalanın qehqehesini meni qızarmağımı görmek lazım idi.
- Ay qurban olaram bunlara.. ay qızım. Gelmisen eceb elemisen. Bele yaxşı elemisen. erinin evine gelmisen de yad ev deyil ki.. men de gedim Saraya teşekkür edim.. dediklerimi yaxşı yerine yetirib ki, sen artıq buradasan..
- Ne?
- Men uşaq deyilem Şems.
Gülsüm xala hele de gülürdü. Bu qadın meni qorxutmağa başlayır. Nece yeni, Nadya bu eve gelmirdi ki? Bütün bunları Gülsüm xala uydurmuşdu? Ya...yaa menim gelmeyim. Belke gelmeyecekdim. Haradan bilirdi.
- Gülsüm xala..
- Men indi seni tek qoyası olacağam. Soyuducuda sevdiyin yemekler var. Hamısını axşamdan hazırlamışam. Geleceyini bilirdim.
- Gülsüm xala men...haradan? Sara?
- Yox... Sara elece Nadyanın bura gelme xeberini sene menim xahişimle dedi. Qısqanclıq her zaman doğru qerarları vermeyini tezleşdirir.
Bu sözü deyib getmişdi. Qadın meni günü günden teecüblendirirdi. Amma sevindim. Demek ki, Amalın yanında olmağımı isteyirdi. Bizi ayrı yox bir yerde görmek isteyirdi.
Dolabda yemekler bol idi, hamısı da menim en sevdiyim yemekler. Amma bu yemekler bu gün yeyilmeyecekdi. Bu gün men öz ellerimle heyat yoldaşıma süfre hazırlayacaqdım. Özü de onun en çox sevdiyi yemeklerle
- Bağışla Gülsüm xala, yemeklerine söz ola bilmez. amma bu defe özüm el atası olacağam. Axşama kimi dayanmadan yemek hazırladım, evi seliqeye salıb her yeri düeltdim. Düzdür ev onsuzda seliqeli idi, amma yene de öz evimi temizlemek her yerde el izimi qoymaq isteyirdim. Özüm özüme inanmırdım. Sara sağolsun bir an bele rahat qoymadı. Amal nece qarşıladı, men ne dedim o ne dedi deye sorğu suala tutdu. Gülsüm xala ve Nadya söhbetinde ise cavab vermemek üçün “aa Sahib gelib gedim çöreyin verim” deyerek söhbetden qaçıb desteyi asdı. Saat 6 idi. Amaldan bu saata qeder xeber çıxmamışdı.

<< 1 ... 143 144 [145] 146 147 ... 190 >>