bele meni ezizleyen amal getmiş meni üzmesi üçün özüne söz veren Amal gelmişdi. He.. bütün bunlara layiq idim. Amma bu derecede yox. eger ayaq saxlayıb soruşsaydı her şeyi olduğu kimi danışardım. Amma elemedi. Penceyini götürüb çıxdı. Bütün günü ruh kimi gezirdim. Bilmirem niye bir az da özümü tehqir olunmuş, qüruru tapdanmış insan kimi hiss edirdim. Sevgide qürur olmaz elbette. Amma bu menim üçün bir az çetin idi. Indiye qeder özümü heç kime ezdirmemişdim elemeyecekdim de. Güzeşte gederdim, amma özümü tapdatmaq.. esla. Sara ile de söhbetden açırdım. Ya başım ağrıyır, ya işim var behanesi ile qızı özümden uzaq tutdum. Heç kimle danışmaq istemirdim. Heç kimle. Glsüm xala bütün günü başımda pervane olsa da üzümün gülmediyini görüb narahat olurdu.
- Yemekler qalıb. Bu gün heç ne bişirmirem. Dünen Amalın emeliyyatı olub deye gele bilmeyib. Bu gün yene dünenki kimi gözel süfre qurarsan. Çoxdandır bir arada oturmuruq. Ailelikce şam ederik.
- Gülsüm xala, Nadya ile Amal çoxdan tanışdır?
Gülsüm xala bu sualımı gözlemirdi, amma özünü itirmeden yanımda eyleşdi. elimi tutub söhbetine başladı.
- Men bilmirem. Nadyanı bizim eve amal geldiyi gün gelende görmüşem.
- Yeni Nadya heqiqeten eve gelmişdi?
- He, dediyine göre narahat olub, Amaldan ses soraq çıxmadığından durub eve gelmişdi.
- Yeni, Amal..Amal o qızı eve devet etdi?
- Yox. Qız özünü zorla içeri saldı. Amal kefsiz idi. O da ele hey danışıb gülürdü. Amalın bir az da olsa keefini açmağa çalışırdı.
- Ne danışdılar
- Bilmirem
- Nece bilmirem? Yanlarında deyildiniz.
- Men yanlarında olanda qız danışmırdı. Metbexe çayı qoymaya gedende danışmağa başlayırdı.
- Ne danışıdrdı eşitmirdiniz?
- Qızım.. sen niye o qıza göre narahatsan. O senin dırnağın bele ola bilmez. Amal bunu bilir.
- Bilir, amma ona menden daha çox deyer verir.
- Bax Şems, sen yeke qızssan. Neyin ne olduğunu menden yaxşı bilirsen. Bilirsen ki, kişiler huzur axtarır. O yuvada huzur yoxdursa onu esla yanında saxlaya bilmersen. İsti gülüşe

<< 1 ... 147 148 [149] 150 151 ... 190 >>