aldanarlar. Amal ele oğlan deyil. Onu tanıyıram, amma o kişidir. Bunu unutma.
Gülsüm xala haqlıydı. Nadyaya qarşı çıxsam onun üstünde Amala sifet elesem onu Nadyanın qollarına atmış olacağam. Nadyan bunu isteyir. Kişiler bunu bilmez amma biz qadınlar hiyleger olan hemcinslerimizin niyyetini çox gözel görürük. Ne qeder saf ola bilirikse bir o qederde ifrite olmağı bacarırıq. Yeni sözün esl menasında tehlükeliyik. Amma men tehlükemi Amala yox Nadyaya göstermeliyem. Menim olana el atmaqne demekdir göstermeliydim. Axşama yeniden süfre qurulmuşdu, amma ne qeder cehd etsem de ehvalım dünene göre düezlmirdi. Amalın hele de yalan danışmasına inana bilmirdim. Onu ideal biri olaraq tanıyıram. He sehvsiz insan yoxuydu,amma Amal ki var idi. O sehvsizdir. Qapının döyülmesine men Gülsüm xalaya içeride uzanacağam başım ağırıyır deyibh aradan çıxdım. O ise etriaz edib “axı seher danışdıq bu barede” dese de.. “bu gün alınmayacaq” deyib üzümü dönderib getmişdim. Heç kimin könlünü alacaq veziyyetde deyildim. Çünki menim qelbimi qırmışdı o. Hem de kime göre.
Amal idi gelen yanılmamışdım. Xalasının seher onu danlamasına göre gelmesi ise meni lap üzürdü. Axı men dünee ondan bütün qelbimle eve tez gelmesini istemişdim. O ise...o ise Allah bilir belke de Nadyasının...ne ise.. dilime getirib amalın tesevvürümde bele yaratdığım obrazına leke salmaq istemirdim. Çünki emin idim. Amal esla xeyanet edecek tiplerden deyildi. İnsanlardan bu qeder emin olmaq yaxşı deyil, amma men niyese emin idim. Içimden bir ses onun mene qarşı az da olsa sevgi hissinin olduğunu deyirdi. Düzdür evvelki baxıışları hiss etmirdim üzerimde. Amma yene de menden qaçırdığı baxışlarından bunu az da olsa duyurdum. Xalası ile salamlaşıb nese danışdılar. Men yerimde oturub kitabımı elime aldım. Düzdür fikrim kitabda deyildi. Amal otağa girerse özümü yalandan yatmağa vurmaq istemirdim. Onunüzüne baxmaq gözlerinin içine baxmaq isteyirdim. O gözlrde yalanın nece mesken saldığını izlemek isteyirdim. Qapım döyüldü.
- Gel.

<< 1 ... 148 149 [150] 151 152 ... 190 >>