- Salam.
- Aleykuma salam.
- Necesen?
- Yaxşı..
Men ise ondan sen necesen deye saoruşmadım. Yene eqoistliyim tutumuşdu. Başımı qaldırmadan kitaba baxaraq danışırdım. Amma ne yalan deyim sakit deyildim, yene titretme tutmuşdu. Ellerim esmesin deye kitabı berk berk sıxıb ele hey bir setirde gözümü gezdirirdim.
- Yemek yemiyeceksen. Bu qeder eziyyet çekib bişirmisen.
- Size nuş olsun. Men sen gelmeden evvel yemişem.
- Xalam dedi başın ağırıyır.
- Bir az.
- Hmmm.
- Nedir ele diqqetle oxuyursan? Bu qeder maraqlıdır ki, üzüme baxmırsan?
- He, hem de çox.
Amal qapını örtüb mene teref yaxınlaşdı. Yatağın boş terefinde arxası mene teref eyleşib elini kitabıma atdı. Alıb ters çevirerek.
- Bir az da düzüne oxu, mence bele daha maraqlı olar deyerek özünden razı gülüşle mene baxdı. He, yaxşıca pert olmuşdum. Sen deme kitabı bayaqdan ters tutub oxuyuram. Ne deyerdim. Uyduracaq behanem bele yox idi. Kitabı bağlayıb kenara qoydum. ellerimi paltarımdan çıxan sapın üstüne gezdirib gah düyünleyir, gah açır, gah bururdum. O ise yene gülümseyerek mene baxırdı.
- Çox baxacaqsan üzüme.
- Olmaz?
Çiynimi çekerek “özün bil” dedim, amma içimden bax, yeterki sen bax. O baxışlarının ünvanı tekce men olum deye bağırırdım. Amal küreyini yatağın başıena yaslayıb uzandı. Derinden nefes alaraq gözlerini yumdu. Yavaşca başımı dönderib ona baxırdım. Göz etrafında görünen kiçik cizgiler, dodaqları, üzünün azca tükl olmasını seyr edirdim.
- Çox baxacaqsan üzüme?
Gözü yumulu halda ona baxdığımı nece anlamışdı bilmirem. Amma menim sözümü mene vururdu. Ele men de onun sözü ile cavabalndırdım.
- Olmaz?
Men “özün bil ” cavabını gözleyerken o mene teref dönüb baxışlarını üzümde gezdirerek, helim gülümsemesiyle ve sakit tonla “olar ” dedi.
Men eqolu, inadçı, qürurlu Şems bu adamın esiri olmuşdum. Men öl dese öle bilerdim. Cadugerdir bu adam nedir?
- Şems?
- Hmm
- Niye geldin?
Gözlemirdim. Bu sualı indi esla gözlemirdim. Heç cavabım da yox idi. Dünen bu sualı

<< 1 ... 149 150 [151] 152 153 ... 190 >>