verseydi sene göre deyecekdim, amma bu gün yox. Artıq onun mene yalan demesine tereddüd ederek bir az da emin olmalıydım. Meni sevmese ona heç ne demeyerek heyatından çıxıb gedecekdim.
- Atam dedi ki, gelin evinden uzaq qalmamalıdır meni yolladı.
O anda ağlıma gelen sadece bu oldu.
- Hmm.. atan ise dedi ki, sen demisen ki, gelin evinden uzaq qalmamalıdır.
Menim alınma yazılıb bu adamın yanında pert olmaq? Amma olsun. Yad biri deyildi ki, her halımla men sevmeliydi o.
- Bilirsen niye soruşursan?
- Ehh Şems..
- ....
- Yorulmuşam
- Yat dincel onda.
- Bes sen neyniyeceksen?
- Heç burada oturmuşam. Bu defe kitabı düz üzüne oxumağa çalışacağam.
He ikimiz bu söze gülümsedik.
- Sen de gel. Deyerek qolunun biri mene teref uzatdı. Bu adam niye bele deyişken olurdu. Gah bir anda ele isti olurdu ki, yandırıb yaxırdı gah da soyuq olub dondururdu her şeyi. Amma indi düşünecek zaman deyildi. Men de bunu istyeyirdim. Onun qoxusunu içime çekerek, onu ollarına uzanmaq ve yuxuya getmek isteyirdim. Hç ne demeden ona teref gelerek başımı sinesine qoydum. O da meni özüne teref yüngülxce sıxaraq üzünü saçlarıma doğru getirdi. Men artıq bu otaqda yox idim, çoxdan uçmuşdum. Onun üreyinin döyüntüsünü üşidirdim. O ritmle öz üreyimin rtimini eynileşdirmek, eyni şekilde döyünmesini isteyirdim. Amal baramaqları ile saçlarımı oxşayır. Ara bir dolayıb yeniden açırdı. Kaş bilerdim o an ne düşünür. Yeqin ki, artıq Zahar meselesinin menim üçün bitdiyini duymuşdur. Çünki men Şems heç vaxt birinin qolları arasında özüme yer ayuırmaram. Heyecandan meni yuxu tutmurdu. O niye yatmırdı onu da bilmirem. Demişdi ki, yorğundur, amma ele saçlarımla oynamsından hiss edirdim ki, ayıqdır. Nefesini saçlarımın arasında hiss etmek mene nece de xoş gelirdi. Terpenmeden qollarında uzanmışdım. Hereket etmeye qorxurdum bele. Utanırdım düzü. Amalın sesi meni yeniden bu dünyaya qaytardı.
- Sabah yığıncağımız var. getmek isteyersen?
- Ne yığıncağı?
- Ne bilim xestexana teşkil edir. Xeyriyye

<< 1 ... 150 151 [152] 153 154 ... 190 >>