meqsedi iledir. Diqqeti ürek qüsurlu uşaqlara çekecekler. Sen de uşaqları sevirsen. Düşündüm belke..
- He, gederik.
Başımı qaldırıb nece hevesle he dedimse o bu halıma güldü. O an xoşbext idim. Her halda indi menden xoşbexti yox idi. Nadya ile de gede bilerdi, amma yox. Meni devet etmişdi. Hem öz özüme qerar vermişdim, artıq Nadyanıe düşünmeyecekdim. O qızdan heç bir eksikliyim yox idi. He menden çox gözel görüne bilerdi, amma men de çirkin biri deyildim. Eyni peşenin sahibi idik. Hetta ondan qat qat üstün cehetlerim bele var idi. Ona göre artıq onunla özümü eyni tereziye qoymaqdan vaz keçecekdim. Amalın qolları arasında yerimi rahatlayıb onun nefes almasını, üreyinin döyünmesine qulaq asırdım.
- Amal
- He..
- Niye ürek hekimi?
- Amalın ezelelerinin gerildiyini hiss etdim o an. Qolları arasında olduğum üçün bunu duymaq asan idi. Yerinden qalxıb oturdu. Men de yanında yerimi rahatlamışdım, amma yaxınında eyleşdim. Artıq ondan uzaq qalmaq istemirdim.
- Oldum da..
- Amal..bu sualı ikinci defedir verirem ve ikinci defedir eyni reaksiyanı görürem.
- Ne reaksiyası
- Gözünü qaçırırsan, sualı eşitmemezlikden gelirsen, söhbeti yayındırmağa çalışırsan ve gerginleşirsen,
- Hmm.. Şems xanım, görürem çox diqqetcilmişsiniz. Bu her zaman beledir ya bu günlük nese baş verib.
- Hemişe beledir. Bax yene söhbeti yayındırısan.
- Gel gedek yemek yeyek.
- Bes ne oldu yatırdın?
- Ne çox sual verirsen?
- Bezdirdim.
Yene baxışlarını dodaqlarım ve gözlerim arasında gezdirerek gülümseyerek “yox” dedi.
- Yaxşı danışmaq istemirsense bezdirmeyeceyem. – deyib yeniden başımı yastığa qoydum. O da başını yastığa qoyaraq düz üzüme baxırdı. Ele men de onun. Bunu dediyim üçün özümden utanmalıyam, amma deyeceyem. Meni öpmesini çox isteyirdim o an. İlk öpüşümü de o almışdı. Sonum da o olmalı idi. Ne qeder gözlesemde cehd etmirdi. Sehrada özümde yığdığım cesareti tapsaydım belke de yene de men ilk addımı atardım, amma haqqımda yalnış fikrileşmesini istemirem. Yüngül qız

<< 1 ... 151 152 [153] 154 155 ... 190 >>