Buradan adamların üzü görünürdü. Qadınların ses küyü onun çıxardığı ses küyü ört basdır etdiyinden adamlar eşitmirdi. Şems ise yerinde donub qalmış ağlayırdı. – Allahım, yalvarıram.. Yalvarıram, onlara bir şey olmasın. Yalvarıram. Sen qoru onları.
Amal asta addımlarla pillelerden enmeye başladı. Görünmeyecek şekilde eyleşib adamlardan birini tuşladı. Vurmayaqcaqdı. Vumraq niyyeti yox idi, amma qorxutmaq isteyirdi. Risk de ede bilmezdi, eger boşuna atsa onlar hedeflere ata bilerdiler. Amma herekete keçmeliydi . Ne dil bilirdi, ne de uzun zamandı elindıe silah tutmurdu. Neyneyeceyini düşünerken sesler daha da yükseldi. Belli idi ki, arada geden dialoqda razılığa gele bilmirdiler ki, adamlar silahları terpetdikce qadınlar daha da ağlamağa, qışqırmağa başlayırdı. Amal lap özünü itirdi. Pilleden oturub özü özüne - Düşün Amal, düşün. Neyniye bilersen tez düşün. Öz özüne danışarken adamların susduğunu kenardan kiminse danışdığını eşitdi. Başını bir az daha eydikde Abdulla bey yaşlarında bir kişini gördü. Abdulla beyin eyleşdiyi oturacaqda eyleşmiş, eli ile saqqalını sığallayırdı. Üzündeki çirkin tebessümle oturacağda yellenirdi. Belli idi ki, bu silahlı adamların başçısıdır. Amalın ağlına artıq bir plan gelmişdi. Eve girdiyi kimi çıxıb yeniden heyete düşdü. Şems onu görüb yanına qaçaraq : - Ne oldu? Men yardım çağırdım. Bir azdan gelerler.
- Yaxşı eledin. Onlar gelene kimi men başlarını qatacağam. Amal az evvel gördüyü adamın eyleşdiyi pencereye yaxınlaşdı. Külek esdiyinden perde yellenirdi. Adamın başı arada bir görünürdü. Amal yavaş yavaş yaxnılaşıb silahı pencereden içeri salaraq adamın başına teref tuşladı.
- Ne baş verdiyi anlamayan adam yerinden duracaqdı ki, Amal ingilis dilinde adama terpenmemeyi emr etdi. Pencereden içeri daxil olub silahı daha da kişinin başına diredi.
- Sen kimsen?
- Adamlarına denen silahı yere atsınlar.
Ağıllı ol.
- Mence ağıldan danışacaq en son insansan. Silahla adamları qorxuzmaq. Ne bilim. Ağılla edilecek hereket deyil.
-

<< 1 ... 16 17 [18] 19 20 ... 190 >>